เส้นทางอริยะ ตอนที่สามสิบเอ็ด

ธรรมสถานสร้างเสร็จ                 เผยแผ่ธรรมแท้

โพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรย           ณ ดาวดึงส์เผยธรรม

อรหันต์จี้กง เสด็จลงประทับทรง วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ.2527

กลอนนำเสด็จ

วิหารเซี้ยเต็กตึ้ง              สวยสุดซึ้งงามสง่า

ธรรมสถานโอ่อ่า            เผยแพร่หนังสือธรรมะ

ทางสำนักบรรยาย           ชอบขยายธรรมสาระ

พู่กันเซียนอักขระ           โปรดชาวโลกทุกทิศทาง

อรหันต์จี้กง : พอมาถึงเซี้ยเต็กตึ้ง เห็นวิหารใหญ่งามกสะดุดตาแบบทรงโบราณ แต่รูปเสาทันสมัย เห็นศิษย์สำนักนี้แล้วส่วนใหญ่มีคุณภาพสูง เมื่อเทียบกับความงามของวิหารแล้วเด่นกว่านัก อักขระบนถาดทรายถ่ายจากดวงจิต ศิษย์ทุกคนต่างออกเงินออกแรงเพื่อเผยแพร่ ได้ฤกษ์งามยิ่งดุจฟ้าประทานวิหารนี้จะคงอยู่ชั่วฟ้า โอกาสนี้หาได้ยากนัก พวเราพร้อมกันนมัสการสรรเสริญ

หยางเซิง :  ขอบคุณที่อาจารย์สนับสนุน เป็นเวลากว่า 10 ปี ที่อาจารย์คอยแนะนำชี้แจงให้สว่าง แต่งหนังสือโปรดชาวโลกผ่านความลำบากมาไม่น้อย ใจก็ไม่ท้อถอย จนกระทั่งสำเร็จได้ธรรมสถานใหญ่โตขนาดนี้ จะพูดว่าเร็วก็ไม่เร็ว จะพูดว่าช้าก็ไม่ช้า อาศัยพึ่งพิงสวรรค์สร้างยานเมตตา ประจวบเหมาะกับได้ฤกษ์ดีที่สุดในรอบสามปี สถานศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้จึงเสร็จสมบูรณ์ หวังว่าสวรรค์คงประทานรังสี เพื่อให้ธรรมสถานเจริญรุ่งเรือง ผู้คนสามารถหันสู่ธรรมะ

อรหันต์จี้กง : ฮาฮ้า! วิหารเซี้ยเต็กตึ้งเกิดขึ้นตามดวงชะตาได้รับขนานนามว่า “บ่อเก๊กธรรมสถาน” นับว่าหาโอกาสได้ยากยิ่ง สืบเนื่องจากหนังสือของเซี้ยเต็กตึ้งได้เผยแพร่ไปทั้งในและต่างประเทศ เป็นหนังสือชั้นเยี่ยม วันนี้ได้เวลาออกไปแต่งหนังสือ “เส้นทางอริยะ” ซึ่งก็นับว่าเป็นหนังสือดีเล่มหนึ่งเมื่อหนังสือสำเร็จลง คงเป็นที่ชื่นชอบ อาตมาก็ไม่เสียแรงเหนื่อยเปล่า หยางเซิงรีบขึ้นบนบัวอาสน์

หยางเซิง :  ไม่รู้ว่าวันนี้ท่านอาจารย์ จะพาากระผมไปฟังการบรรยายธรรมจาก เทพ พุทธ ที่ไหน

อรหันต์จี้กง :  วันนี้จะไปที่ดาวดึงส์ เพื่อนมัสการพระโพธิสัตว์พระศรีอาริยมตไตรย

หยางเซิง : ได้ยินกิตติศัพท์  พระนามโพธิสัตว์มานาน วันนี้มีโอกาสได้ไปนมัสการ นับว่ามีบุญญาธิการไม่น้อยเลย.............

อรหันต์จี้กง :  หยางเซิงลงจากบัวอาสน์

หยางเซิง :  ลงจากบัวอาสน์ เห็นแต่เมฆหมอกพัดมา ดอกฟ้าโปรยปราย ดุจอยู่บนสวรรค์ หรือคล้ายอยู่พุทธเกษตรข้างหน้ามองเห็นรูปพระศรีอาริยเมตไตรยองค์หนึ่งตั้งอยู่ภายใต้ศาลาหลังหนึ่ง ดูไม่ออกว่าเหมือนอะไร

อรหันต์จี้กง :  เราเข้าไปนมัสการ พระโพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรยกันเถิด

หยางเซิง : ขอรับ! ศิษย์เป็นมือทรงแห่งสำนักเซี้ยเต็กตึ้งติดตามอาจารย์มา นมัสการพระโพธิสัตว์.....ทำไมจึงไม่เห็นพระโพธิสัตว์ตอบรับ และก็ไม่เอ่ยปากกล่าววจี

อรหันต์จี้กง : เจ้าลองเอามือคลำๆ ดูว่ามีการสนองตอบหรือไม่

หยางเซิง :  ขอรับ.....ศิษย์ใช้มือคลำดู ดูคล้ายทำด้วยไม้ก็คล้ายหินแกะสลักมีส่วนเหมือนเนื้อจริง ว่าคล้ายทั้งสามอย่างแต่ก็ไม่เหมือนทั้งสามอย่าง  ที่จริงอาจารย์กำลังล้อเล่นอะไรอยู่หรือท่านโพธิสัตว์กำลังหยอกล้อ

อรหันต์จี้กง :  อย่าใจร้อน อยากจะพบท่านโพธิสัตว์ไม่ยากเย็นนักขอให้คิดถึงคติพจน์ประโยคหนึ่ง ก็จะรู้ถึงสภาวะข้างหน้าได้

หยางเซิง : ได้ขอรับ กระผมจะคิดดู ดูเหมือนมีคติพจน์ประโยคหนึ่ง “เมตไตรยไม่ใช่เมตไตรย แบ่งกายเป็นร้อยแสน เป็นปูนก็ไม่ใช่ เป็นดินปั้นก็ไมใช่ อยู่เบื้องหน้าชาวโลก แต่ชาวโลกไม่รู้จัก” ใช่หรือไม่อาจารย์

อรหันต์จี้กง :  คิตพจน์ถึงจะไม่เหมือนทั้งหมด แต่ก็ไม่พ้นคำ “เมตไตรย” เจ้าคิดๆดู ที่แท้แล้วพระโพธิสัตว์องค์นี้ เห็นเป็นรูปแบบไหน

หยางเซิง :  รูปลักษณ์ “ไม่เคลื่อนไหว” ขอรับ มิใช่ไม้แกะสลัก ไม่ใช่ปูน และก็ไม่ใช่เนื้อกาย น่าแปลกเสียจริง ทายก็ไม่ถูกว่าใช้วัตถุอะไร ทำขึ้น

อรหันต์จี้กง :  ศิษย์รัก ปัญญาไม่เบานี่ ทายถูกครึ่งหนึ่งแล้วว่าทำด้วยอะไร

หยางเซิง: กำลังคิดเงียบๆอยู่ (ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ฮะ ฮะ ฮะ ลอยมากับสายลมข้างหลัง) พอหันหลังกลับไปมองเห็นพระโพธิสัตว์มาถึงพร้อมเสียงหัวเราะ ศิษย์ขอกราบนมัสการพระโพธิสัตว์

เมตไตรย:  ฮะ ฮะ ! เจ้าศิษย์หยาง! ทำให้เจ้าเสียสมองไปหน่อยวันนี้มิใช่ว่าโพธิสัตว์จะหยอกล้อเจ้า แต่แฝงไปด้วยการชี้แนะไม่รู้ว่าเจ้าคิดออกแล้วหรือยัง

หยางเซิง:  ศิษย์โง่เขลา ตอนนี้พอคิดออกแล้ว พระโพธิสัตว์เมตตาชี้แนะ ความหมายคือขณะนี้ชาวโลกกำลังไขว่คว้าหารูปปลอมสามรูป โดยไม่รู้ว่า สิ่งที่อยากเห็นอยากขอ อยากได้ดุจอย่างตาเห็น เมฆ หมอก ดอกไม้พอนานก็ร่วงโรย หากแต่ความว่างเปล่า เพียงเพราะไม่มีรูป ดังนั้นจึงไม่มีความรู้สึกสูญเสีย และก็ไม่กังวลใจ การที่จิตคิดได้อย่างนี้ก็หมายถึงขณะนั้นได้พบโพธิสัตว์ที่แท้จริง

เมตไตรย :  ถูกทีเดียว ชาวโลกเอาแต่วิ่งไปข้างหน้า ฉะนั้นจึงอยู่ห่างจากแหล่งเดิมมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะอยู่ห่างจากแผ่นดินบริสุทธิ์ หรือแดนนิพพานพุทธเกษตร นับว่าจะอยู่ห่างไกลขึ้นคิดที่จะได้พบ พุทธะ กลับหันหลังให้องค์พุทธะ มิกลายเป็นตกปลาบนต้นไม้ จับปลาบนภูเขาหรือ? เมื่อครู่ที่แสดงนั้นก็เพื่อเป็นฉากแสดงธรรมให้รู้ อยากจะบอกชาวโลกว่าคนที่เรียนพุทธธรรม ปฏิบัติธรรมมีมากแล้ว แต่ส่วนมากมักวิ่งไปข้างหน้า ไม่มีใครสักคนที่ฉลาดที่กลับถอยหลังอันที่จริงพุทธ มิใช่อยู่แดนไกล กลับหลังก็พบแล้ว แดนสุขาวดีใช่สิบหมื่นแปดพันไมล์  ทางทิศตะวันตก ผู้โง่เขลาวิ่งไปถึงสิบหมื่นแปดพันไมล์ เป็นวงรอบใหญ่ ที่สุดก็มาหยุดอยู่กับที่เดิมจึงได้พบพุทธะกับแดนสุขาวดี อยู่ที่ก้าวแรกที่เดิม มนุษย์ล้วนแย่งกันไปข้างหน้า กลัวถูกทิ้งอยู่ข้างหลัง หารู้ไม่ว่าผู้ที่อยู่ข้างหลัง คือผู้ที่อยู่ข้างบน หากเพียงคิดกลับใจคืนกลับความคิด เพียงหมุนตัวก็เข้าสู่แดนอารยะ ข้าฯมีคติบทหนึ่ง

มนุษย์แย่งเกิดตาย                      ข้างหลังที่ว่างเปล่า

ข้างหน้าที่ทุกข์กังวล                   ถอยหลังแดนโพธิสัตว์

           หวังว่าชาวโลกคงเข้าใจคติพจน์บทนี้ ฝึกฝนปฏิบัติธรรมเพียงเรียนแบบข้าฯ ที่มีเสียงหัวเราะก็สำเร็จแล้ว

หยางเซิง :  ขอบพระคุณพระโพธิสัตว์เมตตาชี้แนะ มีคำกล่าวว่า “วางดาบลงเสียก็สำเร็จพุทธะได้” มนุษย์หากปล่อยวางความทุกข์กังวลและรูปลักษณ์ ปฐพีใต้ฝ่าเท้าก็จะเป็นพุทธเกษตร ใช่ต้องไปหาที่ไกลๆ ขงจื้อ กล่าวว่า “บัณฑิตถือหลักหลักตั้งธรรมเกิด” ก็คือมีความหมายดุจเดียวกัน เรียนพุทธธรรมก็เหมือนนักเรียนเรียนหนังสือ หากชาวโลกเอาแต่คิดจะแก่งแย่งชื่อเสียง อยู่ในแนวหน้าทันทีก็ละเลย ความรู้ที่แท้จริง และการดูแลรักษาตน ทุกคนแย่งกันจนเลือดตกยางออก ซึ่งผิดความมุ่งหมายของการศึกษา ปฏิบัติธรรมแล้วใจยังคิดผิดๆมิเป็นทุกข์หรอกหรือ หากยอมลดราวาศอกสักนิด ก็ไม่มีคนแก่งแย่ง ไม่เหมือนกับการขึ้นหน้าก้าวหนึ่ง ร้อยคนแก่งแย่งกันทุกข์กังวลไม่จบสิ้น ยากจะหมดการเกิดการตายก็ยากจักสำเร็จ

     หากเรียนแบบพระโพธิสัตว์ พระศรีอาริยเมตไตรยหัวเราะสบายใจ แม้ไม่เป็นพระโพธิสัตว์ก็เป็นเทวดาได้ก็เหมือนท่านอาจารย์จี้กงที่ทำบ้าๆบอๆมีน้ำลายเต็มก็แห้งไปเอง สุขสบายดีแท้ หากอาจารย์ทำอวดฉลาด กระผมว่าคงลำบากมิใช่น้อย

อรหันต์จี้กง :  ฮา  ฮ้า! พระศรีอาริยเมตไตรยมีท้องใหญ่โตจี้กงก็มีใจไม่เล็ก สองคนไม่มีบ้าน ศิษย์หยางพูดถูก การเรียนธรรมปฏิบัติธรรมไม่ต้องเพิ่มน้ำมันและเกลือ ไม่ต้องแต่งเติมพุทธะไม่อยู่ไกล อย่าให้ผิดหวัง ที่แท้อยู่ข้างหลัง เหมือนท่านเล่าจื้อ ขี่ควายกลับหลังหัน ผ่านด่านหุบเขา ก็เพราะไม่หวังอะไร จึงแสวงธรรมด้านหลัง ผู้เรียนพุทธเหมือนพุทธมารดาคิดให้กำเนิดลูกพุทธบุตร หากแบกพุทธบุตรไว้ข้างหลังแล้วเที่ยวตามหาพุทธะ ก็่คงเหมือนคุณแม่สติเสีย อุ้มลูกไว้แล้วเที่ยวร้องไห้ตามหาลูกน้อยไปทั่วทิศ ชาวโลกเอ๋ย! พวกท่านปฏิบัติธรรม วันๆเอาแต่ขอนั่นขอนี่ เหมือนคนสันหลังยาวหลายคนอยากเรียนแบบพระศรีอาริยเมตไตรยก็ควรเข้าใจคำพูดของท่านพระโพธิสัตว์ ดินแดนบริสุทธิ์ก็อยู่ตรงหน้าแล้ววันนี้เยี่ยมเยือนพอเท่านี้ หยางเซิง รีบขึ้นบัวอาสน์

หยางเซิง :  ขอรับ! กระผมนั่งเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญอาจารย์กลับได้

อรหันต์จี้กง : สำนักเซี้ยเต็กตึ้ง ถึงแล้วหยางเซิงลงจากบัวอาสน์ วิญญาณกลับเข้าร่าง