เส้นทางอริยะ ตอนที่ยี่สิบเอ็ด

สวรรค์จารึกชื่อ              หากจิตไม่ข้องขัด

นรกลบชื่อออก               เวรกรรมก็สิ้นสุด

อรหันต์จี้กง เสด็จลงประทับทรง วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2526

กลอนนำเสด็จ

           สวรรค์จารึกนาม            ความว่างเปล่าไร้มลทิน

เหนือนรกโบยบิน                      ตัดความชั่วกิเลสสิ้น

มองให้ทะลุปรุโปร่ง                   รูปนามโล่งอย่าถวิล

อันที่จริงแผ่นดิน                        บริสุทธิ์อยู่ที่ใจ

อรหันต์จี้กง  : หยางเซิงขึ้นบัวอาสน์ เตรียมตัวไปเยือนท่านยมบาลขุมที่ 5

หยางเซิง : ขอรับกระผม กระผมขึ้นนั่งบนอาสน์เรียบร้อยแล้ว ขอเชิญอาจารย์ออกเดินทางเถิด!

อรหันต์จี้กง :  ถึงตำหนักยมบาลแล้ว

หยางเซิง : วันนี้ที่นี่รู้สึกค่อนข้างอึกทึบ บรรยากาศไม่เหมือนเดิม

อรหันต์จี้กง :  เจ้าดูซิ ท่าน พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์เสด็จมาด้วยตอนนี้อยู่ที่บัลลังก์ท่านยมบาล เราเข้าไปนมัสการขอคำแนะนำข้างหน้า

หยางเซิง :  ขอรับกระผม เดินติดตามอาจารย์ เข้าไปยังบัลลังก์ข้างใน ปรากฎว่าทหารองครักษ์ยืนเรียงแถวอยู่ทั้งสองข้างแลเห็นท่านพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์กำลังสนทนาอยู่กับท่านยมบาลขุมที่ 5 ดูเหมือนมีธุระสำคัญกระมัง?

อรหันต์จี้กง : วันนี้เราได้รับราชโองการมาแต่งหนังสือถึงที่นี่ท่านพระกษิติครรภโพธิสัตว์โปรดเมตตาออกว่าราชการชำระคดีสักเรื่องหนึ่ง เพื่อนำลงหนังสือ “เส้นทางอริยะ”

หยางเซิง :  อ๋อ เป็นเช่นนี้เอง ท่านยมบาลแลเห็นเราเข้ามาจึงลุกขึ้นต้อนรับด้วยความยินดี

ยมบาล :  ยินดีต้อนรับท่านพระจี้กง และท่านนักทรงเอกแห่งสำนักเซี้ยเต็กตึ้ง ที่ได้มาที่นี่อีกเพื่อการแต่งหนังสือวันนี้ท่านพระกษิติครรภโพธิสัตว์ ได้ โปรดเสด็จมายังตำหนักเพื่อร่วมชำระคดี เพื่อเปิดเผยตักเตือนชาวโลก ขอเชิญท่านทั้งสองโปรดขึ้นนั่งบนบัลลังก์

หยางเซิง :  ขอกราบคารวะท่านพระกษิติครรภโพธิสัตว์และท่านยมบาล วันนี้ ศิษย์ได้ติดตามอาจารย์มายังตำหนัก 5 เพื่อทัศนาศึกษา ขอให้ท่านได้โปรดชี้แนะด้วยเถิด

พระกษิติครรภ์ : ไม่ต้องเกรงใจ เชิญท่านทั้งสองขึ้นมานั่งข้างบน เพื่อเตรียมตัวสอบสวนคดี

อรหันต์จี้กง :เราขึ้นไปกันเถอะ เพื่อจะได้เห็นการพิจารณาคดีอย่างแจ่มแจ้ง

หยางเซิง : ขอรับ

ยมบาล : มีคำสั่ง ถึงพนักงานให้จัดกระบวนแถว พนักงานเข้าประจำที่ ถ่ายทอดคำสั่งให้นำวิญญาณขึ้นมา

พนักงาน : ขอรับกระผม! ได้นำวิญญาณเข้ามาแล้ว ขอให้ท่านประธานในพิธีโปรดพิจารณา

ยมบาล :  เธอเป็นคนเมืองไหน แจ้งชื่อมาด้วย

วิญญาณกุศล : ผมเป็นคนกรุงไทเป แซ่โง้ว ชื่อ ฮุย มิทราบว่านำผมมาที่นี่ทำไม

ยมบาล :  เจ้าตายแล้วยังไม่ได้ขึ้นสวรรค์ มิใช่หรือ เจ้าต้องการร้องทุกข์ต่อธรรมาจารย์ที่ถ่ายทอดธรรมะให้เจ้าใช่ไหม?

วิญญาณกุศล : ใช่ครับ ตอนมีชีวิตอยู่มีเพื่อนดี แซ่เฮ้ง ชื่อต้ง พาเข้าพุทธสถาน เพื่อปฏิบัติธรรม ตอนนั้นผมก็ได้ตั้งปณิธาน 10 ข้อ ท่านธรรมาจารย์แจ้งแก่ผมว่าเมื่อได้เผาใบอธิษฐานแล้ว สวรรค์ก็จะจารึกชื่อไว้ ในนรกก็จะลบชื่อออกเมื่อตายแล้วไม่ต้องผ่านนรก สามารถที่จะไปยังสุขาวดีแต่ผมได้ตายลงเมื่อปีที่แล้ว ก็ยังไม่ได้ไปสวรรค์กลับมาลงนรกได้ร้องเรียนหลายครั้งแล้วก็ยังไม่ได้ไปสวรรค์สักที ดังนั้น จึงมีความโกรธแค้นในใจ อยากจะร้องเรียนธรรมาจารย์ขอให้ท่านยมบาลให้ความยุติธรรมด้วย

ยมบาล : ความทุกข์ร้อนของเจ้า ข้าฯ ก็เห็นใจ แต่ที่ไม่ได้ขึ้นสวรรค์เพราะมีเหตุผล ไม่รู้ว่าเมื่อเจ้าเข้าปฏิบัติธรรมแล้วได้ทำบุญทำกุศลไว้มากน้อยแคไหน

วิญญาณกุศล :  เมื่อเข้าปฏิบัติธรรมก็ได้หันมากินเจ ยังได้ชักชวนคนมาเข้าหาธรรมาจารย์เพื่อเรียนธรรม พูดได้ว่าได้อุทิศตนเพื่อธรรมไม่น้อย ทำเช่นนี้แล้ว ยังไม่สามารถได้ขึ้นสวรรค์

ยมบาล :  พูดถึงความศรัทธาของเจ้านะเพียงพอ แต่เพราะไม่เข้าใจจึงทำผิดไว้ไม่น้อยเจ้ารู้ไหม?

วิญญาณกุศล :  คนมิใช่นักปราชญ์ ใครบ้างละไม่เคยทำผิดแต่ผมเองเชื่อมั่นว่าสามารถขึ้นสวรรค์ได้

ยมบาล :  พนักงานฝ่ายหนังสือ ให้เปิดดู ผลบุญผลกรรม ของเขา

พนักงานหนังสือ : ขอรับ!  เปิดสมุดผลบุญผลกรรม

ยมบาล : ให้ตรวจดูอย่างละเอียด ที่ว่าวิญญาณกุศลไม่สามารถขึ้นสวรรค์ได้ เพราะเหตุใด?

พนักงานหนังสือ : วิญญาณกุศลตนนี้เมื่อชาติก่อนเคยทำให้คู่แต่งงานแยกทางกัน เนื่องจากมีหญิงสาวผู้หนึ่งแต่งงานแล้วแค่ต้องการให้เธอมาปฏิบัติธรรม จึงแนะนำให้หล่อนหลีกห่างจากครอบครัว ทำให้การแต่งงานแตกหัก เนื่องจากสามีไม่พอใจ หญิงสาวก็ถูกสามีตบตีจนได้รับบาดเจ็บ ภายหลังหญิงสาวคนนี้ก็ได้ทิ้งบ้านมาปฏิบัติธรรม ครั้งแรกๆก็รักษาศิลดี แต่ต่อมาจิตใจไม่มั่นคง จึงได้เลิกการปฏิบัติธรรมกลับไปแต่งงานใหม่ เนื่องจากความสัมพันธ์ยังมีอยู่ ไปทำลายการแต่งงานของเขา เป็นการก่อบาปหนักชนิดหนึ่ง จึงทำให้วิญญาณกุศล ต้องกลับมาเกิดใหม่ในชาตินี้ ได้อยู่ใกล้กับพุทธธรรม ได้บำเพ็ญธรรม ถึงแม้มีจิตศรัทธา แต่เนื่องจากยังไม่ได้ปัญญา ในระหว่างบำเพ็ญธรรม ก็เที่ยวว่าลัทธิอื่นไม่ถูกต้อง ของตนเองเป็นของแท้เป็นบัญชาแห่งสวรรค์ และหัวเราะเยาะถึงสำนักทรงอื่นๆ และวัดวาต่างๆ ว่าเป็นพวกฟ้าปางหลัง ไม่ควรไปกราบไหว้ สร้างวจีกรรมไว้มาก ทำให้สูญเสียผลบุญ ดังนั้น เมื่อตายลงจึงถูกจับมาลงนรกไม่สามารถขึ้นสวรรค์ได้

ยมบาล : วิญญาณกุศล ได้ฟังคำของพนักงานหนังสือกล่าวจบแจ่มแจ้งไหม?

วิญญาณกุศล : ผมรู้ว่าการนินทาผู้อื่นนั้นไม่ดี แต่เพราะว่าต้องการเปิดเผยให้รู้ว่า ธรรมของผมนั้นดีอย่างไร โดยไม่มีเจตนาร้ายตามเหตุผล ควรไม่มีบาป

ยมบาล :  กล่าวหาผู้อื่นผิด ก็เป็นคนผิดอยู่แล้ว การถ่ายทอดมหาสัทธรรม ไม่มีเห็นแก่ตนสามารถบำเพ็ญธรรมได้ ไม่ว่าจะอยู่ในศาสนาหรือลัทธิใด แต่ละคนย่อมมีเหตุสัมพันธ์ปางก่อนไม่อาจบังคับได้ อย่างความสัมพันธ์การแต่งงาน ควรไม่ใช้กำลังอำนาจไปแยกหรือแก้ไข ผู้ปฏิบัติธรรมควรจะเข้าใจหลักธรรมของเต๋า พุทธ จิตทุกคนควรมี ผู้บรรลุก็เป็นพุทธะคนหลงก็เป็นปุถุชน ไม่ว่าจะอยู่ในศาสนาใด หากเข้าใจในเหตุผลอันนี้ ก็หลุดพ้นความวุ่ยวาย มีความสุขสบายจิตใจสว่างไสว ศาสนามีต่างๆกัน ก็เหมือนครอบครัวมีต่างๆกัน แม้จะมีลัทธิมากมาย หากแต่มีหลักเดียวกันล้วนแต่เป็นพุทธบุตรแห่งฟ้าปางก่อน จิตเดิมแห่งบ่อเก๊กย่อมเข้ากันได้ พระแม่แห่งบ่อเก๊กรับจิตเข้าร่วม พุทธโบราณแห่งฟ้าตะวันตกใช้จิตประทับจิต ชาตินี้แม้เจ้าจะรู้จักปฏิบัติธรรมแต่พูดได้ว่ารู้น้อย จึงล้อมรั้วยกตนข่มท่าน ลัทธิแบบนี้จริงๆ แล้วขอบเขตจำกัด ไม่อาจโดดพ้นสามโลก

วิญญาณกุศล :  แต่ตอนที่ผมเข้าปฏิบัติธรรม ธรรมาจารย์ได้รับรองว่าสวรรค์ได้จารึกชื่อไว้ นรกก็ได้ลบชื่อออก แต่เหตุไฉนวันนี้จึงตกต่ำลงขนาดนี้

ยมบาล : อันนรกลบชื่อออกเป็นการกล่าวเปรียบเทียบ ที่จริงต้องการเอาความคิดอกุศล ความเห็นของตนเองต่างๆ ลบทิ้งไปถอนความบาปทุกอย่างไป ตัดเชื้อไขแห่งนรกออกไป ขณะนี้เจ้ายังยึดติดอยู่ในนามรูป ข้าฯ เองก็ตัดใจให้ลบชื่อออกจากนรกโดยเห็นแก่ความศรัทธาที่ถือสัจจะ แต่น่าเสียดายเจ้าก็ยังเกิดรูปอีก ดังนั้น ชื่อในนรกก็เหมือนการตัดหญ้าไม่ได้ถอนโคนจึงเกิดขึ้นใหม่ อายตนะภายนอกไม่ตัดขาด ดังนั้น หกช่องทางเกิดไม่อาจหลีกพ้น ถึงแม้บนสวรรค์นั้นว่างเปล่า หากเจ้าว่างแต่ชื่อ ก็ไม่มีทางยืนอยู่บนที่สูงไกลเช่นนั้นได้ แล้วเจ้าจะขึ้นสวรรค์ได้อย่างไร

วิญญาณกุศล :  ได้ฟังคำของท่านยมบาล มีคุณค่ากว่าอ่านหนังสือถึงสิบปี ตอนนี้ผมรู้สึกนึกผิด ขอโปรดเมตตาต่อผมที่ภูมิปัญญาตื้นเขิน ขอโปรดอนุญาตให้ขึ้นสวรรค์ ท่านพระจี้กง ขอรับ! ศิษย์ขอกราบวิงวอนโปรดสัตว์ด้วย

อรหันต์จี้กง : สำนักธรรมด้วยกัน ทำไมจึงกล่าวร้ายแบ่งเขาแบ่งเรา? สำนักทรงก็เป็นตัวแทนเบื้องบน ดำเนินไปตามธรรมเบื้องบน โปรดสัตว์ที่มีบุญวาสนา นับว่าเป็นยานทิพย์ในทะเลทุกข์ ผู้บำเพ็ญธรรม ควรมีใจพร้อมเพรียงกันไม่แบ่งแยกกัน ยานทิพย์ในทะเลทุกข์ไม่โจมตีว่าเป็นยานใหญ่ยานเล็ก ซึ้งล้วนแล้วแต่โปรดช่วยผู้คน เรือใหญ่ถึงแม้จะดีหากประสบเคระห์ร้าย เรือเล็กก็ยังช่วยให้หนีรอดได้ ดังนั้นจึงไม่ควรดูถูกกลุ่มใด ๆ ที่ปฏิบัติธรรม เหมือนคนอย่าดูถูกคนจนไปยกย่องคนรวย ควรดำรงใจเป็นกลาง จึงสามารถเดินอยู่บนที่ราบเรียบได้ เป็นเพราะเจ้าคิดผิด โดยยังไม่มีใครชี้แนะ จึงได้เผยแผ่ผิดๆ เป็นการก่อเวรไป

     วันนี้นับว่าโชคดี ท่านพระกษิติครรภ์ โปรดเมตตาตระเตรียมงานนี้ เพื่อนำลงในหนังสือ “เส้นทางอริยะ” เพื่อปลอบเตือนชาวโลก ได้กุศลชดเชยความผิดเป็นการชะล้างบาปเวร จะนำเจ้าไปฝึกฝน ณ แดนสุขาวดี

วิญญาณกุศล : กราบขอบพระคุณ อาจารย์ที่โปรดช่วยเหลือค้ำจุน!

ยมบาล : พระจี้กง ต้องการที่จะโปรดชาวโลก เห็นแก่เจ้าที่มีจิตกุศล ถือโอกาสนี้ตักเตือนผู้คน อาศัยกุศลชดเชยความผิดไม่ต้องรับโทษจากนรก ขอเชิญพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์เทศนาธรรม

พระกษิติครรภ์ : เจริญพร!  โปรดสัตว์ทั้งสามโลก เบื้องบนมีภารกิจมาก อยากเปลี่ยนโลกที่สกปรกให้เป็นดอกบัว ข้าฯ เองคิดจะรื้อนรกให้ว่างทำเป็นสระบัว หากแต่ว่าผู้ปฏิบัติธรรมไม่ชอบเดินทางเรียบ ชอบเจาะยอดเขาควาย ตีหางม้าเลยเดินตามยมทูตหัวควายหน้าม้ามาลงนรก ล้วนแล้วแต่เลือกเอาเองทั้งนั้น หลงหูหลงทาง มิใช่สวรรค์ไม่เมตตา ข้าฯคิดจะโปรดชาวโลก ก็ยังถูกชาวโลกแหกรั้ว สร้างกำแพงล้อมตนเองไว้ ถึงแม้มีจิตกุศลบำเพ็ญธรรม แต่น่าเสียดายกลับปลูกต้นหนามลงบนพื้นจิตกุศล จึงเกิดผลร้ายตามมาเพื่อส่งเสริมให้แก้ตัวใหม่ จึงยกโทษผู้สำนึกผิด ดังนั้น พระจี้กง เมตตาที่จะแก้ไขใหม่ ข้าฯก็ดีใจที่เห็นเขากลับใจได้ไม่หลงอีก จึงยอมลบชื่อออกจากนรก ให้ติดตาม พระจี้กงไปฝึกฝนยังแดนสุขาวดี เพื่อปรับปรุงวิญญาณ ชาวโลกหากเป็นโรคนี้เมื่อพบ “เส้นทางอริยะ” แล้วขอให้สำนึกผิด ก็จะไม่สายมิฉะนั้น คงได้ลงนรกแน่ ขอยุติเพียงเท่านี้

อรหันต์จี้กง : ขอบคุณ พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ และท่านยมบาล ที่ช่วยเหลือ ข้าฯจะพาหยางเซิงกลับสำนักก่อน วันหลังจึงจะมาโปรดวิญญาณกุศลนี้

หยางเซิง : ขอบคุณ ท่านโพธิสัตว์ และท่านยมบาล ที่ได้แสดงธรรมการชำระคดีเพื่อตักเตือนชาวโลกจะเลิกหลงงมงายขอกราบลาไปก่อน

อรหันต์จี้กง : สำนักเซี้ยเต็กตึ้ง ถึงแล้ว หยางเซิงลงจากบัวอาสน์ วิญญาณกลับเข้าร่าง