13.ธรรมะที่ล้ำค่า

    พระอาจารย์กล่าวว่า เป็นอย่างนี้รู้สึกมีเกียรติไหมมีความโชคดีไหม

      หากว่าเอา การบำเพ็ญมาเปรียบเทียบ 

      ยุคขาวบำเพ็ญแค่ 70% 

      พวกเขา ยุคแดงจะต้องบำเพ็ญ 100% 

      ดังนั้นเมื่อเราเกิดมาพบกับธรรมะที่แท้จริง 

      ธรรมะที่ล้ำค่า พวกเราจะต้องไม่มองข้ามจะต้องรีบบำเพ็ญ 

     มีคนที่อายุมากมาสถานธรรมมานั่งหลับ พระอาจารย์บอกว่า ผู้ที่มาสถานธรรมมานั่งหลับก็มีบุญู เพราะอะไร ถ้าหากว่า พวกเรามาสถานธรรมบ่อยๆ มีแสงธรรมคุ้มครอง รู้สึกสบายจึงมานั่งหลับ

     เจ้ากรรมนายเวรกลัวแสงสว่าง มาสถานธรรมบ่อยก็จะเป็นการเบิกเมฆ เห็นตะวัน จิตญาณก็จะสว่าง ดังนั้นพวกเรามาสถานธรรมก็เป็นบุญ ฟังธรรมะบ่อยๆ นานๆ เข้าจิตญาณก็สว่าง อย่าดูแคลน ตัวเองว่าแก่แล้ว

     การบำเพ็ญธรรมไม่มีการแบ่งแยก วัยรุ่น หรือว่าอายุมากทุกคนบำเพ็ญได้เหมือนกัน

     ผู้น้อยก่อนจะไปมาเลเซีย กราบไหว้พระขอให้ พระอาจารย์ติดตามไปด้วย ผู้น้อยไปบรรยาย 3 ที่ แล้วนั่งรถ 7-8ชั่วโมง กลับไปสถานธรรมพักผ่อน 2 วัน คืนวันนั้น ชวีถันจู่โทรศัพท์มาพูดว่า หลินถันจู่ ทางบ้านผู้น้อยมีงาน หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว ผู้น้อยจะกลับไป

      อาจารย์ถ่ายทอดเบิกธรรม: หลินถันจู่ ตอนกลางคืนนอนคนเดียวไม่กลัวหรือ

      หลินถันจู่:  ผู้น้อยไม่กลัวมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่

      อาจารย์ถ่ายทอดเบิกธรรม:  ถ้าไม่กลัว ประตูปิดให้ดีข้างนอกมีชาวอินโดนีเซียที่แอบเข้าเมืองมาทำงาน เป็นลูกจ้างได้ข่าวว่าชอบขโมย ปล้น บางครั้งถึงกับฆ่าคนตาย สถานธรรมยังไม่มีไฟหลวง (ตีไฟใช้เอง) ถึง 4 ทุ่ม ไฟก็ดับหมดแล้ว ผู้น้อยเตรียมตัวจะเข้านอนพอดีได้ยิน เสียงจากข้างนอก มองก็มองไม่ชัดเจน ขณะนั้นผู้น้อย ตื่นเต้นมากเลยถามเสียงดังๆว่า "ใคร"เดิมที ผู้น้อยคิด ไม่เห็นเงาคงจะเป็น"ผี" หรือเปล่าผ่านไปสักครู่พระอาจารย์จึงเอ่ยเสียง"อาจารย์มาแล้ว ศิษย์กลัวอะไร?ตื่นเต้นอะไร?" 

       หลินถันจู่:  พระอาจารย์ ออกเสียงเร็วกว่านี้ก็ดีอย่าทำให้ศิษย์ตกใจ  "ผู้น้อยรีบ คุกเขาลงพูดวา ครั้งก่อนไม่ได้เจเจี้ย"  เดี๋ยวนี้ผู้น้อยเข้าใจแล้ว ต้องเจเจี้ย ครั้งก่อนไม่ได้เจเจี้ย 5 กราบรวมกับครั้งนี้ 10กราบ

      พระอาจารย์:  ไม่เป็นไร

      หลินถันจู่ : "ต้องๆ" ผู้น้อยพูดแล้วก็คุกเข่ากราบ อิโคว่ ไจ้โคว่ ซันโคว่ ซื่อโคว่ อู่โคว่พอถึงลิ่วกราบไม่ลงแล้ว น่าแปลกจริงกราบได้เพียง 5 กราบ

      พระอาจารย์: ไม่เป็นไร ลุกขึ้น

      หลินถันจู่:  พระอาจารย์ ศิษย์รู้สึกอายจังเลยไม่มีเก้าอี้ให้พระอาจารย์นั่ง เชิญหนึ่งบนเตียงแล้วผู้น้อย พูดกับพระอาจารย์ว่า ผู้น้อยไปพูดมาแล้ว 3 ที่ หากพูดไม่ดี ไม่สมบูรณ์ ขอให้พระอาจารย์ให้อภัยด้วย

      พระอาจารย์:  เจ้าพูดได้ดีแล้ว จากนั้นพระอาจารย์ถามหลินถันจู่ ศิษย์เอ๋ย วันที่ 15 เดือน3 เจ้ากับอาจารย์จากกันอย่างไร

      หลินถันจู่ : ศิษย์ร้องไห้กลับมา

      พระอาจารย์: ใช่ เจ้าไม่ได้พูดในหนังสือเล่มนั้นไม่ได้เขียน ต้นๆ ก็พูดดี แต่ตอนท้ายไม่มีปลาย เจ้าต้องพูด

      หลินถันจู่ :  ศิษย์คิดว่าเรื่องร้องไห้เป็นเรื่องน่าอายเลยไม่พูด

      พระอาจารย์: ต้องพูด ต้องพูด ไม่งั้นมีต้นไม่มีปลาย

      หลินถันจู่:  ผู้น้อยขอพูดถึงวันที่ 15 เดือน 3 ก่อน ที่จะจากกับพระอาจารย์

     พระอาจารย์ พูดด้วยคำพูดที่ฟังแล้วเศร้าๆ

       "ศิษย์ต้องดูแลร่างกายให้แข็งแรง มีร่างกายที่แข็งแรงจึงสามารถบำเพ็ญธรรมได้ พระอาจารย์จะไปแล้ว"  

      ซึ่งเสียงนั้นนิ่มนวลเมตตามาก ผู้น้อยพูดว่า พระอาจารย์อย่าไป แล้วผู้น้อยก็กอดพระอาจารย์ไว้แน่นๆ พูดซ้ำว่า พระอาจารย์อย่าไป ฟ้าใกล้สางแล้ว ผู้น้อยจะกอด พระอาจารย์เอาไว้ให้ทุกคนได้เห็นโฉมหน้าของพระอาจารย์

     พระอาจารย์พูดว่าต้องไป ไม่ไปไม่ได้

     แล้วพระอาจารย์ก็ เหาะกลับ

     ผู้น้อยร้องเรียกพระอาจารย์(น้ำตาไหล) 

      ร้องไห้เสียงดัง แล้วตกใจตื่น คิดว่าเป็นความฝันแต่สามารถจำได้อย่างชัดเจน

      พระอาจารย์:  พรุ่งนี้ต้องไปที่  "ซินซัน" บรรยาย 3 รอบ1 รอบ ต้องแปล อีก 2 รอบ ไม่ต้องแปล พวกเขาจะ ต้องถามว่าผู้ที่ถูกขังในคุกสวรรค์จะต้องผ่าน 3 ด่าน 9 ประตู หรือเปล่า

      หลินถันจู่ :  พระอาจารย์ไม่ได้พาศิษย์ไปดู 3 ด่าน 9ประตู มีจริงหรือเปล่า

      พระอาจารย์: มี แต่วันนั้นพระอาจารย์พาเจ้าไปดังนั้นจึงไม่ต้องผ่าน 3 ด่าน 9 ประตู

      หลินถันจู่:  ผู้ที่ถูกขังอยู่ในคุกสวรรค์ ต้องผ่าน 3 ด่าน 9 ประตู หรือเปล่า

      พระอาจารย์: ต้องผ่าน 3 ด่าน 9 ประตู แน่นอน 3 ด่าน 9 ประตู อันดับแรก จะถามไตรรัตน์ผู้ที่รับวิถีธรรม สูงอายุจะต้องจำไตรรัตน์ให้ได้ ที่นั่นจะมีร่างแปลงของซุนหงอคง (เห้งเจีย) มีวัชรเทพ 4 พระองค์และมีขุน ทหารพล ทหารฟ้าเฝ้าอยู่

      หลินถันจู่ :  พระอาจารย์ เมื่อสอบไตรรัตน์ผ่านแล้วจะต้องทำอะไร?

       พระอาจารย์: หลังจากที่สอบถามไตรรัตนแล้วก็ต้องเริ่มทดสอบแล้ว โดยเฉพาะผู้ชายต้องระวัง เพราะว่าผู้ชายมีกายสังขารบำเพ็ญได้ง่ายกว่า ผู้หญิงมีกายสังขารบำเพ็ญได้ยากกว่า

      หลินถันจู่: เป็นคนเหมือนกันทำไมผู้หญิงบำเพ็ญได้ ยาก กว่า

      พระอาจารย์: เจ้าไม่เคยเป็นผู้หญิงเจ้าไม่รู้หรอกผู้หญิงจะทุ่มเทกายใจให้กับครอบครัว มีเรื่องกังวลมากมาย เดี๋ยวกังวลสามีจะทำเรื่องไม่ดี ไม่ได้หาเงิน เลี้ยงครอบครัว กังวลว่าลูกจะเติบโตหรือเปล่า เดี๋ยวก็กังวลพ่อแม่ของสามี พ่อแม่ของตัวเองกังวลในบ้านไม่มีเงินทอง กังวลว่าครอบครัวจะมีความสุขมั๊ย? 

     กังวลไปหมด จึงบำเพ็ญยากเพราะใจนั้นทุ่มเทให้กับครอบครัว ผู้ชายออกไปหาเงินข้างนอก กลับมาก็มอบเงินให้กับภรรยา เลิกงานกลับมาบ้านก็อ่านหนังสือพิมพ์ ดูโทรทัศน์ ถามภรรยาว่า"ข้าวหุงเสร็จหรือยัง" รีบหน่อยท้องหิวแล้วอย่างนี้ผู้ชายได้เสวยสุขหรือเปล่า

      หลินถันจู่:  เสวยสุขนิดหน่อย

      พระอาจารย์: เพราะผู้ชายเสวยสุขมากกว่า ขณะที่มีกายสังขาร เพราะฉะนั้น ต่อไปเมื่อผ่าน3 ด่าน 9ประตู จึงผ่านยากกว่าสอบหนักกว่า

       "ผู้ชายต้องระวัง"  กลับไปบอกทุกๆ คน นี่คือ ความลับสวรรค์ ขณะนี้ไม่ได้ เปิดเผยออกมา

      พระอาจารย์:  ผู้ชายผ่าน 3 ด่าน 9 ประตู ด่านแรกต้องสอบผ่านรูป(เส่อ) 

      หลินถันจู่:  พระอาจารย์ ด้านรูปนี้ง่ายมาก ขอเพียงแต่ ไร้จริยาไม่มอง ไม่ฟัง ไม่ทำก็ได้แล้ว

      พระอาจารย์:  การสอบจะง่ายอย่างนี้เชียวเหรออย่างนี้จะเรียกว่า สอบ ได้อย่างไร? 

      พระอาจารย์: สอบผ่านรูปนี้จะมีผู้หญิงที่สวยงามมากไม่สวมเสื้อผ้า เดินส่ายสะเอวออกมาจากข้างใน มายั่วยวนเจ้าหากเจ้าไปกระทบสัมผัสเอากายของผู้หญิง ใจของเจ้าก็จะหวั่นไหว เจ้าก็จะหลงกล ทุกคนต้องพยายามหลบหลีก เพราะว่า 10 ใน 9 คนจะติดอยู่ในด่าน รูปนี้ เป็นการสอบใหญ่หากเจ้าได้สัมผัสกายผู้หญิงเจ้าจะรู้สึกว่าดีมาก แล้วจะเกิดไฟช๊อต อีกอย่างหนึ่งพวกผู้หญิงจะอยู่ข้างล่าง คอยยั่วยวน ให้เจ้าลงมา จะมี ไม้ให้ไต่ขึ้นลงอยู่อันหนึ่งหากเจ้าลงไปกระทบกับผิวเนื้อของผู้หญิงเข้าก็จะรู้สึกร้อนเหมือนกับถูกไฟช๊อต เหมือนกับถูกไฟเผาจะรีบปีนขึ้นมา ก็หนีไม่ได้เเล้วจะต้องปีนขึ้นปีนลงอยู่ตรงนั้นแหละ จนกระทั่งอ่อนแรง