ลื่อโจ้ว
แต่ก่อนมีนักศึกษาหนุ่มคนหนึ่งเดินทางไปสอบในเมืองหลวง ระหว่างทางตอนกลางคืนได้แวะค้างแรมที่บันไดหน้าบ้านของคฤหาสน์ใหญ่หลังหนึ่ง ตกดึกขณะกำลังสะลึมสะลือได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน โดยชายสองคนในชุดเครื่องแบบ นำเด็กคนหนึ่งเดินมาถึงบันได คนหนึ่งพูดว่า “แย่แล้วใต้เท้านอนอยู่ตรงนี้ พวกเราเข้าไปไม่ได้” อีกคนหนึ่งพูดว่า “พวกเราเข้าทางประตูหลังเถอะ” ครู่ต่อมาคนแรกถามว่า “เด็กคนนี้ต่อไปชื่ออะไร? อยู่ได้กี่ปี?” อีกคนตอบว่า “ชื่ออาหยง อยู่ได้เพียง15 ปี” ถามอีกว่า “ตายอย่างไร” ตอบว่า ตกจากหลังคาตาย” รุ่งเช้านักศึกษาหนุ่มได้ข่าวจากชาวบ้านว่า เมื่อคืนนายผู้หญิง บ้านหลังใหญ่ได้ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง ต่อมานักศึกษาหนุ่มสอบได้ตำแหน่ง “จี่เหยิน” 15 ปีต่อมา วันหนึ่งบังเอิญได้ผ่านมาสถานที่เดิม ก็ได้ข่าวว่า เมื่อไม่นานนี้อาหยงได้ตกจากหลังคาบ้านตายจริง ๆ พลันนึกขึ้นได้ว่า ในคืนที่นอนพักอยู่ที่บันไดบ้านได้ยินคำพูดของชายสองคนคุยกัน ซึ่งเป็นจริงทุกอย่าง และที่ตนเองถูกชายสองคนนั้นเรียกว่า ใต้เท้าก็คงถูกกำหนดว่าในภายหน้าจะได้เป็นขุนนางชั้นสูง
จากสองเรื่องดังกล่าวข้างต้น แสดงให้เห็นว่า การเกิดและตายล้วนถูกกำหนดมาแล้วทั้งสิ้น
ผู้บำเพ็ญฉือเสาะหาใบสุทธิ จางถี่เตียนเมาเสาะหากลอน