โง่ที่น่ารัก
เทพหลี่ไท่ไป๋
ชาวโลกมักใช้เล่ห์เพทุบายเพื่อสนองกิเลสตัณหาของตนเมื่อสมประสงค์ก็เรียกว่าเก่ง ส่วนคนซื่อที่สงบเสงี่ยมก็เรียกว่าโง่ เรื่องโง่หรือเก่งนี้ข้าพเจ้าขอยกตัวอย่างดังนี้
มีพ่อคนหนึ่งใช้ให้ลูกไปที่ยุ้งฉางหลังบ้านเอาข้าวเปลือกลูกรับคำสั่งแล้วก็ไป จากนั้นรอคอยอยู่ครึ่งค่อนวัน จึงเห็นลูกเอาข้าวมา พ่อถามว่า “แกไปไหนตั้งครึ่งวันจึงมา” ลูกตอบว่า“เมึ่อฉันไปเปิดประตูยุ้งฉาง เห็นหนูตัวใหญ่กับลูกหนู 5 ตัวกำลังกินข้าวเปลือกอยู่ พอเห็นฉันมันก็ทำท่าจะวิ่งหนี ฉันเกรงว่าพวกมันจะกินไม่อิ่ม จึงแอบอยู่ข้าง ๆ รอให้หนูกินอิ่มก่อนจึงค่อยเข้าไปเอาข้าว ดังนั้นจึงมาช้า”
มีนายและบ่าวคู่หนึ่งอายุไล่เลี่ยกัน บ่าวเป็นคนซื่อนายจึงให้รางวัล โดยยกบ่าวหญิงให้เป็นภรรยา ในเวลา 4 ปีให้กำเนิดบุตรชาย 2 คน หญิง 1 คน แต่ผู้เป็นนายไม่มีบุตรดังนั้นจึงพร่ำบ่น บ่าวได้ยินนายบ่นเรื่องไม่มีบุตรอยู่เรื่อย จึงอยากจะตอบแทนพระคุณที่ยกภรรยาให้ แต่ไม่ทราบจะทำอย่างไร ต่อมาบ่าวจะกลับบ้าน จึงจูงมือภรรยาไปหานายแล้วบอกว่า “นายท่านให้ภรรยาแก่ผม ผมไม่มีสิ่งใดตอบแทนนายหญิงยังไม่มีลูก แต่เมียผมได้ลูก 3 คนแล้ว ดังนั้นจึงยินดีเอาเมียคืนให้นายท่านชั่วคราว เมื่อทำลูกให้นายท่านได้แล้วค่อยยกให้ผมอีกก็ได้ เพื่อเป็นการทดแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่นี้นายกล่าวยิ้ม ๆ ว่า “อย่าพูดเหลวไหล” แล้วสั่งให้บ่าวพาภรรยากลับไป
มีแม่ลูกคู่หนึ่ง ลูกอยู่ในโรงเรียนกำลังศึกษาเรื่องคุณธรรมของคน เมื่อกลับมาบ้านแม่เรียกไปหา ก็เอาไม้บรรทัดวัดเบื้องหน้าแม่ แม่แปลกใจจึงถามว่า “วัดทำไม” ลูกตอบว่าคุณครูสอนว่า ชายหญิงห้ามอยู่ใกล้ชิด ชายกับหญิงต้องอยู่ห่างกัน 3 ฟุต แม่เป็นผู้หญิงลูกเป็นผู้ชาย จึงต้องวัดห่างกัน 3 ฟุต
มีคนขายหมูที่ซื่อ ๆ คนหนึ่ง วันหนึ่งมีคนที่ชอบแกล้งคนอื่น เห็นเขาซื่อบื้อ จึงไปที่แผงขายหมูแล้วบอกว่า ฉันจะซื้อขาหมู 5 กิโล ชั่งเสร็จแล้วแขวนไว้ที่เสา รออีก 3 วันฉันจะมาเอา คนขายหมูก็ทำตามคำสั่ง แล้วก็รออยู่ที่นั่นไม่ยอมไปไหนเพื่อรอให้คนซื้อมาเอาของ รอจนกระทั่งหมูเน่าเปื่อยก็ไม่เห็นมาสักที
เรื่องข้างต้นดูเผิน ๆ อาจคิดว่า โง่เขลาเบาปัญญาเต็มทีแท้จริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ แม้เขาจะโง่แต่ก็มีส่วนน่ารัก รายแรกแสดงถึงความมีเมตตาจิต เห็นหนูกินข้าวเปลือกไม่เข้าไปรบกวน รายที่ 2 คืนภรรยาทดแทนคุณ แม้นายไม่รับ แต่ก็แสดงถึงความมีคุณธรรม รายที่ 3 อยู่ห่างแม่ 3 ฟุต แม้ลูกเป็นเด็กไร้เดียงสา แต่ก็มีจรรยามารยาท รายที่ 4 คนขายหมูรอจนหมูเน่าเปื่อยไม่กล้าไปไหนก็คือมีสัจจะ แม้จะโง่แต่มีใจมั่นคง แท้จริงกลับฉลาดกว่าคนชั่วร้ายที่เจ้าเล่ห์เพทุบาย ทุจริตคอรัปชั่น คอยบ่อนทำลายสังคมมากมายนัก คนโง่มีวาสนาของคนโง่ อยู่ที่ไหนไม่ทุกข์ร้อน ชีวิตมีแต่ความสงบสุข ข้าพเจ้ายินดีเป็นคนโง่ที่มีความสุข ดีว่าเป็นคนเก่งที่มีความทุกข์ ขอให้ชาวโลกจงพิจารณาเทอญ
