ไม้หลิวสอนสิบศกสั่งสมบุญ
ลมละมุลไม้ผลิพัดกระจาย
หญ้าขจีฤดูผลิดูสบาย
อวยพรให้ศิษย์ดั่งรุ่งอรุณ
คนโบราณกล่าวว่า :อดทนหน่อย คลื่นนิ่งลมสงบ ถอยสักก้าวฟ้าดินกว้าง ขึ้นสวรรค์ยาก มรสุมชีวิตทุกข์ ยากจนยิ่งทุกข์ใหญ่น้ำแข็งต้นฤดูใบไม้ผลิบาง น้ำใจมนุษย์ยิ่งเปราะบาง สังคมอันตรายรู้จักความยาก รู้รสชาติความทุกข์ อดทนต่อความเปราะบาง คาดคะเนต่ออันตราย ถ้าสามารถจัดการโลกได้ ก็สามารถรองรับการเปลี่ยนแปลงได้ ผู้ชำนาญถือหลักค้นคว้ากับปฏิบัติ ครอบครัวอบอุ่นถือหลักขยันกับมัธยัสถ์ ครอบครัวล้มละลายคือหลักขโมยกับทุจริตครอบครัวล่มสลายคือหลักชำเรากับใคร่อยาก
บำเพ็ญบุญสร้างบารมีต้องทันเวลา ร่ำรวยมีศักดิ์ประชาปรารถนา
อริยฐานะสวรรค์มีพึ่งพา ไม่มีเหตุภาวนาพระไม่รู้
พันวาจาหมื่นคำพูดก็เหมือนกัน ศรัทธานั้นไม่พึ่งพาคัมภีร์
ควรเหลือที่ก้าวเดินแม้ภักดี ทานบารมีได้ไม่ขาดจึงอุดม