หนึ่งคนต่อหนึ่งบันได ต้องมีความตั้งใจเริ่มปีนไต่ จากข้าง
ล่างค่อยเป็นค่อยๆ ไต่ แต่ไม่ว่าจะปีนจะไต่อย่างไร ก็ยังอยู่ที่เดิม
เหมือนกับขึ้นบันไดจะเลื่อนลงไปข้างล่างเรื่อยๆ ในใจจึงหวาด
หวั่น คนประเภทนี้เป็นคนที่ “สามวันหาปลาสองวันตากแห”
สามปีห้าปีจึงจะบำเพ็ญสักครั้งหนึ่ง มีความกระตือรือร้นต่อ
ธรรมะประเดี๋ยวประด๋าว และเดี๋ยวก็เฉื่อยชาเฉื่อยเนือย ครู่หนึ่ง
ก็ตั้งปณิธานใหญ่ อีกครู่หนึ่งก็ถดถอยไป อีกเดี๋ยวหนึ่งก็ไม่เชื่อมั่น
ต่อธรรมะแล้ว
คนประเภทนี้ ย่อมไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
แต่ว่าเขาได้บำเพ็ญธรรมอยู่ เขาคิดเห็นแต่เพียงว่าการบำเพ็ญ
ธรรมจะช่วยคุ้มครองให้เขาอยู่เย็นเป็นสุขได้ ดังนั้นจึงได้สร้างบุญ
กุศลจำนวนหนึ่งเพื่อชดเชยกับความผิดพลาดของตนเอง ที่จริง
แล้วเขาก็เข้าใจรู้ว่าต้องบำเพ็ญ แต่ว่าเขาไม่อยากจะบำเพ็ญเอง
ดังนั้นจึงถูกกักขังอยู่ที่คุกสวรรค์นี้ เมธีทั้งหลาย! พวกเจ้าจะโดน
จับมากักขังที่นี่กันหรือเปล่า?