นั่นก็คล้ายกับเรื่องที่ซินเดอเรลล่า (หรือฮุยกูเหนียง) ต้องเก็บเมล็ดถั่ว แต่ก็ไม่เหมือนกับซินเดอเรลล่าซะทีเดียว ญาติธรรมทั่วไป เตี่ยนฉวนซือ หรือเจี่ยงซือ รวมทั้งทุกคนที่นี่ล้วนเคยกระทำผิด คือเวลาฉุดช่วยคนได้แต่นับหัวกัน โลภในปริมาณแต่ไม่เน้นที่คุณภาพ ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นมีความประพฤติที่ดี หรือไม่ดี ถึงจะรู้จักกันแค่ผิวเผินตามท้องถนนก็ฉุดช่วยเขามา คิดแต่ว่าถ้าฉุดช่วยคนได้หนึ่งร้อยหรือสองร้อยคนก็จะมีบุญกุศลใหญ่ แต่กลับไม่ไปส่งเสริมสนับสนุนเขาเหล่านั้น หลังจากที่ได้ฉุดช่วยไปแล้ว เที่ยวฉุดช่วยคนไปทั่ว เที่ยวผูกบุญสัมพันธ์กับใครต่อใครไปทั่ว แต่ไม่ไปส่งเสริมคนเหล่านั้น คนประเภทนี้ก็ต้องกลับไปยังคุกสวรรค์เพื่อให้ “เก็บเมล็ดถั่ว”
แต่เมล็ดถั่วของคุกสวรรค์นั้นไม่ใช่จะเก็บง่ายๆ อย่างที่คิดด้วยเหตุที่คนบำเพ็ญบนโลกได้กินเจ และรู้จักที่จะสร้างบุญกุศลแล้ว ดังนั้นเบื้องบนจึงให้รับโทษทัณฑ์ที่เบากว่า ไม่ต้องถูกตัดลิ้นผ่าท้อง ควักไส้ควักพุง คุกสวรรค์ไม่เหมือนกับนรก และทุกๆ โทษทัณฑ์ที่จัดเตรียมไว้ก็ล้วนแต่แฝงเร้นไปด้วยหลักธรรม
สำหรับผู้ที่มีความผิดบาปหนักหน่อย จะมีเม็ดทรายปะปนกับเมล็ดถั่วเป็นกองๆ บาปยิ่งหนักกองทรายก็ยิ่งใหญ่ หากจิตใจไม่สงบกองทรายก็จะผุดขึ้นเป็นกองๆ ดูซิว่าเจ้าจะเก็บจนถึงเมื่อไหร่? หากว่าจิตใจของเจ้าไม่สงบ เกิดอวิชชาความมืดบอดขึ้นมาคิดว่าตัวเองมีบุญกุศลมากมาย ฉุดช่วยคนเอาไว้ไม่น้อย เมื่อกลับคืนไปต้องถูกกักขังจองจำอยู่ที่นี่ เพื่อให้คอยเก็บเมล็ดถั่ว แต่ที่แย่กว่านั้นก็คือ กองเมล็ดถั่วจะมีสีเหมือนกับเม็ดทรายขึ้นมาทันทีแล้วจะเก็บกันอย่างไรเล่า? ฉะนั้นพวกเจ้าจึงต้องมีความระมัดระวัง อย่าได้ฉุดช่วยคนอย่างขอไปที หรือฉุดช่วยมาแล้วก็ไม่ส่งเสริมสนับสนุน ทำให้เขาให้ร้ายทำลายธรรมะ ไม่เข้าใจหลักธรรมอย่างกระจ่างชัด ปัญหาและการทดสอบต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอาณาจักรธรรมปัจจุบัน ก็เพราะหลายคนละโมบในบญกุศลฉุดช่วยคนแบบนับหัว เพื่อให้เตี่ยนฉวนซือดีใจ อย่างนี้ไม่ถูกต้อง หลายคนไม่เข้าใจจึงได้กระทำผิด ฟังเข้าใจหรือไม่? หากเจ้าทั้งหลายมีจิตใจที่เที่ยงตรงเป็นสัมมา เมล็ดถั่วก็จะใหญ่ขึ้น ตรงกันข้ามหากเจ้ามีจิตใจที่เอนเอียงเป็นมิจฉา เมล็ดถั่วก็จะยิ่งเล็กลง หนำซ้ำยังเปลี่ยนสีอีกซึ่งยากแก่การแยกแยะได้ แต่ที่แน่ๆ ก็คือ เจ้าต้องเก็บถั่วทุกเมล็ดให้หมด บาปกรรมจึงจะมลายไปดังคำกล่าวที่ว่า
“หมื่นธรรมวิถีเกิดจากใจ
จากใจเกิดหมื่นธรรมวิถี”
เซี่ยปินเหอเตี่ยนฉวนซือ