เส้นทางอริยะ ตอนที่ยี่สิบห้า

เป็นคนลำบาก เป็นเทวดายิ่งลำบาก

หลวงปู่เจ้าที่ ได้ผ่านรสขมสุดขม

อรหันต์จี้กง เสด็จลงประทับทรง วันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ.2527

กลอนนำเสด็จ

เป็นคนนั้นง่ายกว่า เป็นเจ้าเขาว่าแสนลำบาก

ผู้ไหว้เจ้ามักมาก ใจเพ้อเจ้อไม่ตรึกตรอง

โชคลาภวาสนา ใครก็หาหมายมาครอง

ใจฟ้าบ่สนอง เข้าทำนองบุญไม่มี

อรหันต์จี้กง : ผู้คนมักบ่นว่า เป็นคนช่างลำบากเสียจริง ที่บ้านมีพ่อ แม่ พี่ชาย น้องชาย พี่สาว น้องสาว ลูกชาย ลูกสาว วุ่นวายไปหมด จะให้มีความกลมเกลียว มิใช่ของง่ายเลย เหมือนพ่อครัวคนหนึ่ง จะปรุงอาหารให้ถูกปากคนสิบกว่าปากนั้น ดูเหมือนว่าบางทีขึ้นสวรรค์ยังจะง่ายเสียกว่า บางคนชอบก๋วยเตี๋ยว บางคนชอบข้าว บ้างชอบหวาน บ้างชอบเค็ม กับข้าวจานหนึ่งจะมีทุกรสได้อย่างไร พอออกพ้นบ้าน ก็จะพบกับการโกหกมดเท็จของสังคม จะทำตนให้ดีพร้อมในสังคมนับว่าเป็นปัญหาใหญ่ คนที่ตะโกนว่า “เป็นคนลำบากเสียจริง” เขาไม่รู้หรอกว่า “เป็นเจ้ายิ่งลำบากใหญ่” ก็พวกที่ขายน้ำแข็งก็อ้อนวอนให้ดวงอาทิตย์แผดกล้า ชาวนาก็ร้องให้ฝนตก นายแพทย์ก็อยากให้มีผู้ป่วยเต็มคลีนิก ผู้ป่วยก็อ้อนวอนให้หายไข้โดยเร็ว ทุกผู้ทุกนามต่างก็อ้อนวอนภาวนาต่อหน้าเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เจ้าถึงกับกระสับกระส่าย ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถูก หากให้ฝนตก คนขายน้ำแข็งก็หาว่าเจ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์ หากให้แดดแผดกล้า ชาวนาก็ว่าเจ้าไม่โปรด

ปัญหาอย่างนี้รบกวนพวกเทวดามานานแล้ว ดังนั้น พวกเทวดาก็โวยวายว่า เป็นเทวดาก็ยากจริง ๆ หากเป็นเช่นนี้ จะทำอย่างไรดีที่จะให้ทั้งคนและเทวดา ต่างก็ปีติยินดี ข้าฯว่าคนก็ควรทำสุดความสามารถ ถึงแม้จะไม่สมหวังทุกคน แต่ก็ “ไม่ละอายใจตนเอง” ก็พอแล้ว เป็นเทวดาก็ช่วยเหลือชาวบ้านให้เต็มที่ ถึงแม้จะไม่ถูกใจทุกคน แต่ก็ให้ถามใจตัวเองว่าไม่ตะขิดตะขวงใจตนเองก็พอแล้ว

เพราะสภาพของคนมีความสลับซับซ้อนมาตั้งแต่อดีตชาติ ชาตินี้กรรมเกี่ยวพันธ์กัน เรื่องบางเรื่องไม่อาจแก้ไขให้ลุล่วงไปในทันทีได้ดังเช่นอุปนิสัยของคน ๆ หนึ่ง พรสวรรค์ก็เป็นนิสัยปางก่อน ทำอย่างไร ๆ ชาตินี้ก็ไม่อาจแก้ไขได้ แต่ทว่าขอให้แก้ไขอย่างสุดความสามารถ แม้จะไม่ได้ผลทันตาภายหลังอาจได้ผลบ้าง ไม่มีผลต่อพ่อแม่ ก็มีผลต่อลูกหลานผลบุญที่ตอบสนองย่อมจะเร็วหรือช้าไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ทันที หากยึดมั่นที่จะให้ตอบสนองดังใจละก็ จะกลายเป็นการเพิ่มพูนความเจ็บปวดไป

เหมือนผู้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย ถ้ามุ่งมั่นที่จะต้องได้ละก็ถ้าหากไม่ได้และปลงไม่ตกแล้วเกิดฆ่าตัวตาย ถ้าคิดเช่นนั้นแล้วพวกที่สอบไม่ได้มิแย่หรือ อาชีพอะไรก็เจริญได้ หากสอบไม่ได้ ปีหน้าสอบใหม่ หากยังสอบไม่ได้ ก็เปลี่ยนไปเรียนช่างกล ช่างเทคนิค หรือเรียนพาณิชย์ อนาคตอาจจะดีกว่าผู้ที่จบจากมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำไป ที่กล่าวมาทั้งหมดเพื่อให้รู้ว่าทุกอย่างแล้วแต่กรรมสัมพันธ์ ของที่จะเอาให้ได้นั้น บางครั้งก็มิใช่จะเป็นของดี ทุกอย่างขอให้ทำสุดความสามารถสวรรค์ย่อมตระเตรียมไว้ให้ หากคนสามารถปลงได้ จะได้หรือสูญเสีย ใจก็วางเฉยได้นั้นความหมายของชีวิต ก็จะสดใสและสบายใจ

บางคนพอได้ทำบุญทำกุศลเข้าหน่อยหนึ่ง ก็อ้อนวอนขอนั่นขอนี่ ทำราวกับว่าเทพ เทวดา เป็นหนี้เขามากมายปานนั้น ถ้าได้ตามที่ขอก็ดีไป หากผิดหวัง ก็จะโทษฟ้าโทษดินหาว่าเทวดาไม่ศักดิ์สิทธิ์ แล้วก็พลอยกล่าวหาว่าเจ้าไม่มีจริงย่อมตกนรกเอง ท่านทั้งหลาย หากชะตาเป็นผู้มี ก็ย่อมมี ถ้าหากชะตาไม่มี ก็ไม่มีอยู่นั้นแล ทุกอย่างไม่ใช่คนจะบงการได้ ทุกอย่างชะตาลิขิต แม้เทพ พุทธ จะเมตตาแต่เจ้ากรรมนายเวรไม่ยอมปล่อยเรา เราจะเรียกร้องเทพ พุทธให้ทำอย่างไรเราจึงจะพอใจได้

หยางเซิง : ชาวโลกล้วนต้องการ โชค ลาภ และวรรณะ อ้อนวอนให้ได้พร้อมบริบูรณ์ไม่ตกขาดบกพร่อง บางคนอายุอยู่ไม่ถึงร้อยปี แต่มักกังวลเป็นห่วงถึงพันปี ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์เห็นว่ากระไร

อรหันต์จี้กง : เออ เอ่อ! “จักรพรรดิฮั้งบู้อยากเป็นเทพ เศรษฐีเจียะซ้งบ่นว่ายากจน ผู้เลอโฉมเซี้ยงหง้อส่องหน้าว่าไม่สวย ผู้มีอายุยืน ผู้เฒ่าแพ้ จุดธูปวิงวอนให้ต่ออายุ” ทั้งสี่ประโยคแสดงถึงความไม่รู้จักพอของมนุษย์ มนุษย์เอ๋ย วุ่นวายอยู่ทุกวัน แต่ละวันไม่มีว่าง แต่ละปีไม่รู้ตัวว่าแก่ลงไป เอาแต่แสวงหาเงิน ใจก็ห่วงกังวล เป็นทุกข์นับร้อยนับพันปี เกิดดับอยู่แต่ในอบายภูมิ มนุษย์เอ๋ย น่าจะรู้ว่ากายนี้จอมปลอมไม่มีนิจจังเที่ยงแท้ ที่สุดคือความว่างเปล่า แล้วจะโลภมากในกิเลสไปไย

หยางเซิง : ใจคนไม่รู้จักพอ เป็นแบบนี้ตั้งแต่โบราณมา พอร่ำรวยก็อยากอายุยืน รับราชการก็อยากเลื่อนขั้นทุกวัน รู้ไหมยมโลกกับกองกระดูก คำกล่าวสรรเสริญเยินยอเพื่อนฝูงร่วมวงไพบูลย์ น่าสงสารดุจฝูงแมลงวัน

อรหันต์จี้กง : “บุรุษที่โง่เขลาดำเนินธุรกิจ หวังให้ลูกหลานประสบความสำเร็จ หาเงินทองก้อนโต เก็บเบี้ยหวัดเต็มยุ้ง วุ่นวายจนลืมข้าวปลา เงินตราเต็มหีบยังบ่นว่าน้อย เหน็ดเหนื่อยเหมือนวัวควาย พอตายซากศพเน่าเหม็นแมลงวันตอม”

หยางเซิง : ขอรับ......นั่งเหนือบัวอาสน์ ชั่วครู่เดียวก็๋มาถึงถนนอ้วยเต๋า กลางเมืองไถ่ตง ที่ศาลเจ้าหลักเมือง

อรหันต์จี้กง : เราลงจากบัวอาสน์กันเถอะ ไปเยี่ยมหลวงปู่หลักเมือง

หยางเซิง : ขอรับ ศิษย์ขอกราบท่านหลวงปู่หลักเมือง

หลวงปู่ : โอ้! ท่านผู้สูงศักดิ์มาเยี่ยม ช่างโชคดีที่พระจี้กงได้มายังศาลอันเย็นเฉียบ ฉันจะได้ระบายความอัดอั้นตันใจเสียบ้าง มิฉะนั้น จิตใจไม่สู้ดี เพราะรู้สึกว่ารับภาระเป็นเจ้าที่เจ้าทางนั้นลำบากเหลือเกิน

หยางเซิง : ไม่ทราบว่าท่านหลวงปู่มีอะไรหนักใจหรือ จึงดูไม่สบายอารมณ์

หลวงปู่ : คุณหยางเซิง ท่านไม่รู้อะไร วันก่อนขึ้นสิบห้าค่ำมีผู้นับถือมากราบไหว้ มีของคาวหวานและผลไม้มาเซ่นไหว้ แต่ละคนอ้อนวอนขอให้สมหวัง มีบางคนคิดอยากซื้อล็อตเตอรี่ก็ขอให้ได้ถูกรางวัล เพื่อจะได้พ้นความทุกข์ยาก บางคนก็ขอให้คุ้มครองให้มีความสุขทั้งครอบครัว ยังมีพวกผีพนันก็มาขอให้เล่นพนันชนะ บ้างก็ลูกสาวหาย ขอให้ฉันช่วยตามหาบางคนก็สอบไล่ มาขอฉันช่วยให้สอบผ่าน ไม่รู้จะทำให้ทุกคนสมหวังได้อย่างไร ฉันเองก็มีความสามารถจำกัด

อรหันต์จี้กง : ฮาฮ้า! เป็นคนก็ลำบาก เป็นเจ้ายิ่งลำบากใหญ่ชาวบ้านกดดันจนหลวงปู่หายใจไม่คล่อง คงคิดอยากจะลาออกละซิ ดูเส้นผมที่ขาวหงอก ทำท่าจะร่วงหมดแล้วลำบากจนพูดไม่ออกเสียจริง!

หลวงปู่ : ท่านพระจี้กง พุทธคุณท่านเหลือคณา โปรดได้ช่วยเหลือให้ชาวบ้านได้สมความปรารถนา มิฉะนั้นคงอยู่ที่นี่ไม่ติดแน่ หากชาวบ้านอ้อนวอนขอแล้วไม่สมหวัง ก็จะกลายเป็นเจ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์ ต่อไปภายภาคหน้าก็จะไม่มีใครมากราบไหว้อีก

อรหันต์จี้กง : น่าจะรู้ว่าเป็นเจ้านั้นลำบาก ควรจะก้าวหน้าไปอีกขั้น ฝึกฝนจิตตน เพิ่มพูนมรรคผล จะได้เป็นเทวดาที่มีความสุข จะได้ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับคนอีก ไม่ดีหรอกหรือ

หลวงปู่ : ฝึกฝนแบบไหนละ

อรหันต์จี้กง : แถวนี้มีต้นไม้ใหญ่ ไอธาตุดีเยี่ยม เช้า – เย็นก็จงสูดเอาไอธาตุจากต้นไม้ ของที่ชาวบ้านนำมาเซ่นไหว้ ก็ใช้แต่ผลไม้อย่างเดียว อย่างอื่นอย่าไปแปดเปื้อน หากมีคนภาวนาอ้อนวอนขอ ถ้าหากเขาเป็นคนดี เป็นลูกกตัญญู ก็จงช่วยเขาเต็มที่ นอกนั้นไอ้ที่อกตัญญู อันธพาล ก็อย่าไปสนใจ หากมีใครเขาด่าว่าไม่ศักดิ์สิทธิ์ ท่านก็อย่าได้ถือโกรธ ค่อย ๆ ฝึกฝนไปอย่างนี้ เป็นการบ่มเลี้ยงวิญญาณเดิม นาน ๆ ไปก็จะได้เลื่อนขั้นสูงขึ้น

หลวงปู่ : ขอบคุณ พระจี้กงที่กรุณาสั่งสอน ได้รับความรู้ไม่น้อยจะปฏิบัติตาม ขอโปรดได้สั่งสอนอีก

อรหันต์จี้กง : จะประทานกลอนให้เป็นพิเศษ

บุญบารมีชาติก่อน สั่งสม

ฝึกฝนจิตนิสัยบ่ม สุคติ

เกิดเป็นเจ้าใช่สบาย กังวลจิต

ไม่กล่าวร้ายเตียนติ ถือศีลปาก

หลวงปู่ : ขอบคุณ พระจี้กงที่ชี้แนะ หากประสบความสำเร็จก็จะตอบแทนคุณ!

อรหันต์จี้กง :

กำเนิดต้นตอเดียวกัน

ไร้เขตขัณฑ์แดนนิพพาน

เทพพุทธธาตุหนึ่งวิญญาณ

ชี้แนะโปรดการสมควรอยู่