ครั้งที่ 9 วิญญาณผีอุบัติเหตุทางรถยนต์

          “ขับรถแข่งพายุเหมือนคนบ้า บึ่งลงนรกสู่เมืองตายโหง”               

             องค์ชายสามนาจาแห่งฟ้าทักษิณ เสด็จลงประทับทรง กลอนว่า            

                ต้องช่วยกันรักษากฏจราจร             

ขับขี่รถตามระเบียบไม่อันตราย             

อุบัติเหตุบ่อยครั้งเพราะไม่สนใจ             

พอตายโหงเสียใจก็สายแล้ว             

อาจารย์ : การตายจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ สถิติการตายอยู่ในอันดับต้น ๆ ยิ่งในเมืองผีตายโหงก็มีมากที่ตายจากอุบัติเหตุทางรถยนต์             

หยงปี่ : สภาพการตายจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็มีหัวแตกหัวขาด แขนขาหักขาด เลือดท่วมตัว หากได้พบเห็นแล้วอาจกินข้าวไม่ลง กลางคืนอาจฝันเห็นอีก หลาย ๆ คนที่มีความรู้สึกเช่นนี้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะตักเตือนได้มากนักพอสตาร์ทรถก็ยังขับแซงขวาแซงซ้าย ไม่รักษากฏจราจรตนเองไม่คิดถึงชีวิตยังดึงชีวิตของผู้อื่นไปด้วย             

อาจารย์ : คืนนี้จะเที่ยวเมืองผีตายโหงที่แดนขัง 3 จะเยี่ยมเยือนวิญญาณผีที่ตายจากอุบัติเหตุรถยนต์ ประทานแพรฟ้าป้องกันตัว หลับตาเตรียมออกเดินทาง....เจ้าลืมตาดูว่าที่นี่เป็นที่ไหน             

หยงปี่ : อ๋อ! ที่นี่เหมือนสนามฝึกขับรถยนต์ และก็เหมือนสนามแข่งรถ แต่ดูขบขันมากก็พวกที่กำลังขับขี่รถ ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ รถจักรยานยนต์ตลอดจนรถจักรยาน และยังมีพวกที่กำลังเดินหรือรอคอยกันอยู่ริมถนน พวกเขาดูเหมือนคนเสียสตินิดหน่อย ประเดี๋ยวก็มีรถยนต์ชนกันบ้าง รถชนคนบ้าง สภาพที่เห็นทั้งลานก็มีแต่เสียงร้องโอดโอยสับสนกันลั่นไปหมด             

อาจารย์ : คนเหล่านี้ล้วนตายโหงจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ที่นี่จึงเป็นแหล่งที่พวกเขาได้ฟื้นคืนสู่สภาพก่อนพวกเขาตายแต่ละวันก็กลับฟื้นมาครั้งหนึ่ง เพื่อเพิ่มความทรงจำให้พวกเขารู้สึกถึงความตายกัน เข้าใจถึงสาเหตุแห่งความตาย จนกว่าพวกเขาจะได้ผลในทางที่ถูกต้อง ตอนนี้เจ้าก็สามารถจะสอบถามวิญญาณผีนายอิ๋วเซียมน้ำที่อยู่ตรงหน้า ให้เขาระบายสิ่งที่เขาประสบมาเพื่อแต่งหนังสือเป็นการตักเตือนชาวโลก             

หยงปี่ : (วิญญาณผีตนนี้ใบหน้าซีดเซียว) ดูเหมือนจะสูญเสียโลหิตไปไม่น้อย หรือไม่ก็กลัวจนสุดขีด (ใบหน้าที่เห็นเหมือนมัวเมา) คุณอิ๋วท่านจะช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมว่าที่ศาลสอบสวนภาพที่เห็นบนจอม่านถ่ายทอดจริงเป็นเช่นไร             

วิญญาณผี : ฉันตายเมื่ออายุได้ 31 ปี อายุขัยบนโลกมี 58 ปี ในช่วงวัยหนุ่มฉกรรจ์มีความสุขมากน่าเสียดายดวงชะตาที่โชคดียังมาไม่ถึงก็ตายเสียแล้ว เข้าสู่เมืองตายโหงชั้น 3 แดนขัง 3 ห้อง 2             

หยงปี่ : พูดถึงชั้นแดนผมเข้าใจ แต่ห้อง 2 นี่คืออะไร ขอให้ท่านให้ความกระจ่างหน่อยได้ไหม             

วิญญาณผี : ฉันเองก็อธิบายให้กระจ่างแจ้งไม่เป็น แต่ในห้องก็เหมือนกันเกือบหมด ล้วนเป็นผู้ขับรถไปชนคนเข้า             

หยงปี่ : อย่างนี้ผมก็เข้าใจแล้ว แดนขัง 3 ก็เป็นแดนขังพวกตายโหงจากอุบัติเหตุรถยนต์ หากแต่แบ่งเป็น 4 ห้อง ส่วนใหญ่ก็รวบรวมพวกที่เหมือนกันไว้ในห้องเดียวกัน เอาละ ขอบคุณท่านที่อธิบาย ขอถามอีกหน่อยถึงเรื่องของท่านตอนที่เกิดเรื่องจนกระทั่งตาย เรื่องเป็นมาอย่างไร             

วิญญาณผี : จำได้ว่าวันนั้นฉันมีนัดที่เร่งด่วน จึงทำให้สติไม่อยู่กับตัว พอขับรถมาถึงทางสามแยกที่ไม่มีสัญญาณจราจร ทันใดนั้นก็ชนกับรถประจำทางเข้า ไม่รู้ว่าฉันชนเขาหรือเขาชนฉัน ในความมึนงงฉันจำได้ว่าเขาชนฉัน             

อาจารย์ : แต่ละคนก็พูดว่าตนเองถูกคนอื่นผิด อย่าไปพูดถึงว่าเขาชนเราหรือเราชนเขา การขับรถใจต้องมีสมาธิ ต้องระมัดระวังเต็มที่ หากเผอเรอก็ชนกับรถราที่มาทั้ง 4 ด้านกับคนเดินเท้า เจ้าเผลอก็ผิดเสียแล้ว เพราะฉะนั้นเจ้าหาเรื่องตายโหงเอง             

วิญญาณผี : ขอบคุณท่านมหาเจ้าที่สั่งสอน ผีเล็ก ๆ รู้ผิดแล้วก็ตอนที่ฉันบาดเจ็บตกมาที่พื้น พอมีสติตื่นขึ้นมา ฉันก็เห็นสภาพที่แปลกประหลาดประมาณว่าแต่งกายอยู่ในตอนยุคกลางของราชวงศ์ชิง ชายหนุ่มคนนี้มียศถาบรรดาศักดิ์สูงคนหนึ่งขี่บนม้า ไล่ตามคนแก่ที่เสื้องขาดวิ่นอยู่ ในที่สุดคนแก่คนนั้นก็ถูกม้าเหยียบตายทั้งเป็น ต่อจากนั้นฉันก็มีอาการมึนงงที่ยาวนาน เมื่อฟื้นคืนสติมาได้ ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนตัวจะขาด ต่อจากนั้นฟ้าก็มืดมองไม่เห็น เป็นเช่นนี้อยู่สามครั้ง ฉันก็รู้สึกหลุดออกมาเหมือนม้าป่า เหมือนนกหลุดออกจากเปลือกไข่ หลุดออกมาข้างหน้าได้ไม่กี่ก้าวหันหลังกลับมามองก็เห็นตนเองนอนตรง ๆ อยู่ตรงนั้น แต่ว่าฉันรู้สึกว่าได้วิ่งออกมาหลายก้าว..             

หยงปี่ : ช้าก่อน ๆ ท่านว่าอะไรนะ ทำไมผมไม่เข้าใจ             

วิญญาณผี : ฉันเองก็ไม่เข้าใจ ฉันเห็นตนเองนอนอยู่ แต่ว่าที่ตัว “ฉัน” ก็รู้สึกเบาสบาย             

อาจารย์ : ตอนนั้นเขาตายแล้ว ที่ตัว “ฉัน” ก็คือวิญญาณสภาพที่เขาเล่าก็คือความรู้สึกก่อนตาย             

หยงปี่ : ที่แท้เช่นนี้เอง เรื่องเป็นเช่นนี้ท่านมีอะไรจะพูดไหม             

วิญญาณผี : ขอบคุณ คุณอาที่ช่วยทำกงเต๊กให้ ทั้งยังได้อ้อนวอนขอโอกาสให้ได้ลงในหนังสือ “เที่ยวเมืองตายโหง” คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ที่ฉันรู้สึกเสียดายก็คือโชคลาภที่มีอยู่ ใครจะรู้ว่าตายโหงแล้วโชคลาภก็สูญหายไป คิดดูแล้วก็เพราะอุบัติเหตุรถนี่เอง ท่ามกลางจองจำในเมืองตายโหงนี้ ฉันมักจะเห็นวิญญาณผีที่มีเลือดเต็มตัวอยู่บ่อย ๆ คิดว่าต้องเกิดจากอุบัติเหตุรถยนต์แน่นอน เพราะฉะนั้นจึงขอตักเตือนชาวโลกว่าการที่ฉันพบกับอุบัติเหตุนี้ ขอให้ชาวโลกที่สัญจรไปมาโปรดสนใจสัญญาณจราจร โดยเฉพาะสติต้องดีอย่าพลั้งเผลอจะสูญเสียชีวิตตนเองบางครั้งยังดึงเอาชีวิตคนอื่นอีกด้วย             

อาจารย์ : ดีแล้ว คืนนี้เที่ยวแค่นี้ ข้าจะส่งเจ้ากลับสถานธรรม....ถึงแล้ว ข้ากลับละ             

หยงปี่ : ขอส่งอาจารย์กลับสวรรค์