“อุบัติเหตุรถยนต์เป็นผีตายโหง ฝึกฝนจิตให้มีสมาธิ”
องค์ชายสามนาจาแห่งฟ้าทักษิณ เสด็จลงประทับทรง กลอนว่า
แต่งหนังสือบทสุดท้ายอยู่ไม่ไกล
เพื่อหวังให้โลกได้รู้เมืองตายโหง
วิญญาณผีมีทุกข์หนักหมดทางโกง
ให้อายุยืนถึงสุดโต่งจนสิ้นขัย
อาจารย์ : คืนนี้เที่ยวแดนขังสาม ประทานแพรฟ้าร่วม ออกเดินทางกันเถอะ
หยงปี่ : ขอเรียนถามอาจารย์ แดนขังสามคือ แดนอุบัติเหตุรถยนต์จนตายโหง ปัจจุบันการจราจรติดขัด รถรามากมายกว่าบ้านเสียอีก ตัวเลขการตายจากการคมนาคมมีจำนวนมากคืนนี้เที่ยวแดนขังอุบัติเหตุรถยนต์ ดูว่าจะช่วยเตือนชาวโลกให้มีความหวาดกลัวสักนิดหรือไม่
อาจารย์ : คำพังเพยกล่าวว่า จูงควายถึงเมืองหลวงก็ยังคงเป็นควาย เพราะมีบางคนไม่รู้สึกตัว บุญก็ดีเคราะห์ก็ดีสรรหาเอามาเอง เราทั้งสองอุทิศสุดแรงใจแน่นอน เพื่อที่จะได้รับผลมาบ้างไม่มากก็น้อย
หยงปี่ : อาจารย์.....อี๊ ที่นี่ทำไมเหมือนสนามฝึกหัดขับรถยนต์บนโลก
อาจารย์ : ให้อาจารย์พาเจ้าเข้าไปดู เจ้าจะได้ดูเอาเอง
หยงปี่ : (เดินตามหลังอาจารย์เข้าไปในสนามฝึกหัด) แย่แล้ว ดูเหมือนว่าวิญญาณผีเหล่านี้ขับรถด้วยความชำนาญ แต่ว่าในรถแต่ละคันจะมีเจ้าหน้าที่นั่งคู่กับคนขับคอยกำกับอยู่ หากไม่ถูก ก็จะบันทึกไว้บนรายงาน อ๋อ ! ดูเหมือนว่าเมื่อถึงจุดประสงค์แล้ว คนขับก็จะถูกเจ้าพนักงานพาไป อาจารย์ครับหมายความว่าอย่างไรครับ เรียกเจ้าพนักงานมาถามดูจะดีไหม
อาจารย์ : ไปหาผู้รับผิดชอบที่นี่จะไม่ดีกว่าหรือ ไป....อาจารย์จะพาเจ้าไป (พูดจบก็พาหยงปี่ไปข้างหน้า มาถึงกลางสนามฝึกมีศาลาอยู่หลังหนึ่ง มีพนักงานเอกสารชายวัยกลางคนนั่งอยู่พอเห็นเราทั้งสอง ก็รีบออกมาต้อนรับ)
พนักงาน : ผู้น้อยขอคารวะท่านเทพ
อาจารย์ : ไม่ต้องเกรงใจ ศิษย์ข้ามีข้อสงสัยจะถาม ช่วยอธิบายหน่อย
พนักงาน : มิกล้า มีคำถามอะไรก็ถามได้เต็มที่ ผู้น้อยจะอธิบายให้ละเอียด
หยงปี่ : ขอบคุณท่านผู้รับผิดชอบ ศิษย์คิดขอคำชี้แนะ ที่นี่คือเมืองผีตายโหงแดนขังเกี่ยวกับการตายด้วยอุบัติเหตุ ดังนั้น บรรดาวิญญาณผีที่นี่ต้องมีสาเหตุการตายเนื่องด้วยอุบัติเหตุแล้ววันนี้ต้องการให้พวกเขาทำเหมือนผู้ฝึกหัดขับรถใหม่อย่างนี้มีประโยชน์อะไร
พนักงาน : คนขับรถส่วนใหญ่ เมื่อขับรถมานานแล้ว จึงมักจะวางใจ (ไม่ระมัดระวัง) เรื่องอุบัติเหตุเกี่ยวกับจราจรที่เกิดขึ้นก็เพราะผู้ขับขี่ส่วนใหญ่เผลอเรอ หากแต่คนที่หัดขับใหม่ ๆ จะสามารถระแวดระวังมีสติจดจ่อ เพราะฉะนั้นที่นี่จึงต้องการฝึกฝนพวกเขาให้มีใจอดทน จึงเคร่งครัดให้ผู้ขับขี่แต่ละคนมีความประพฤติดุจเดียวกัน เป็นการทดลองและให้คะแนนด้วย
หยงปี่ : อย่างนี้ก็พอที่จะเสียหายแล้ว เพราะนิสัยเคยชินจากการฝึกฝนเป็นเวลานาน จะต้องถูกควบคุมให้เหมือนผู้ฝึกหัดขับรถใหม่ ๆ มิน่าละวิญญาณผีแต่ละตนจึงขับรถด้วยความเคอะเขินชอบกล
พนักงาน : อย่างนี้เป็นการให้การสั่งสอนอย่างลึกซึ้ง การขับรถหากปล่อยใจหรือร้อนรน ก็ง่ายต่อการทำให้ใจไม่อยู่กับตัวจึงไม่สามารถมีสติจดจ่อ เพื่อเป็นการป้องกันเกิดอุบัติเหตุในกรณีที่แก้ไขไม่ทัน ทำให้ทำลายตนเอง ยังไม่พอพลอยทำให้หลาย ๆ คนเสียหายไปด้วย
หยงปี่ : มีเหตุผลและกล่าวได้ถูกต้องแต่ผมใคร่จะเรียนถามว่าคะแนนการทดสอบนี้มีผลอย่างไรบ้างต่อพวกเขา ทุก ๆ วันได้รับการฝึกฝนทำให้แข็งแกร่ง ท่านคิดหรือไม่ว่าพวกเขาคิดที่จะพ้นจากที่นี่ในเร็ววัน
พนักงาน : ใช่แล้ว คะแนนสูง ก็สามารถที่จะไปรอคอยยังเขตพักผ่อน หากถูกหักคะแนนมากก็ไม่สามารถลดกำหนดโทษท่านคิดว่ามีผลไหม
หยงปี่ : มีผลแน่ ขอบคุณท่านผู้ควบคุมที่ช่วยชี้แจงรายละเอียด
อาจารย์ : เราทั้งสองรบกวนท่านมากแล้ว คืนนี้หยุดพักเพียงแค่นี้หลับตา อาจารย์จะส่งเจ้ากลับ.....ถึงแล้ว ข้ากลับละ