ครั้งที่ 28 รับส่วนกุศลลดกรรม

          “ญาติมิตรอุทิศส่วนกุศลสามารถลดกรรมได้”               

             องค์ชายสามนาจาแห่งฟ้าทักษิณ เสด็จลงประทับทรง กลอนว่า            

                 น่ายกย่องบรรดาศิษย์จิตมั่นคง             

แม้หนาวเหน็บยังดำรงใจศรัทธา             

แต่งหนังสือต่ออายุคล้ายมึนชา             

แรงกุศลสะท้านฟ้าเผยแผ่แน่นอน             

อาจารย์ : ครั้งที่แล้วได้ผ่าน แดนขังสองที่ตายเนื่องจากฆาตกรรมได้ชมการแข่งขันกีฬามาแล้ว คืนนี้เริ่มเดินหน้าเข้าสู่แดนขังสามประทานแพรฟ้าป้องกันตัว เราออกเดินทางได้             

หยงปี่ : ครับ.....เรียนถามอาจารย์ ตอนนี้จะไปที่แดนขังสาม แบ่งตามประเภทของเมืองตายโหง แดนขังสามคุมขังวิญญาณผีตายโหงจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไปเที่ยวคราวนี้คงได้เห็นสภาพเลือดไหลเป็นลิ่ม ๆ กระมัง             

อาจารย์ : คงจะใช่ แต่ว่า ระหว่างแดนขังที่สองและสาม ต้องผ่านสถานที่พิเศษแห่งหนึ่ง ก็เหมือนเมื่อก่อนโน้นที่เที่ยวผ่านทิวทัศน์ของทะเลไฟ สถานที่นี้ไม่ตกอยู่ในความควบคุมของแดนขังใดโดยเฉพาะ             

หยงปี่ : ก็เป็นทางที่เที่ยวผ่าน คืนนี้ก็ไปที่ตรงนี้ก่อนใช่ไหม             

อาจารย์ : แน่นอน เพราะจุดมุ่งหมายตอนนี้คือการเที่ยวเมืองก็ต้องไปให้ทั่วถึง (พออาจารย์กล่าวจบ ก็มาถึงสถานที่แห่งหนึ่งเป็นสถานที่พิเศษจริงเสียด้วย)               

หยงปี่ : อาจารย์ครับ ที่นี่เป็นที่ไหนกันเนี่ย ทำไมมีวิญญาณผีตายโหงมากมายไปหมด แล้วก็มีความสุขสบายไม่เพียงแค่นั้นสถานที่นี้ยังมีการตกแต่งก่อสร้างให้เที่ยวอย่างสบาย ๆ พร้อมมูลทั้งยังมีทัศนียภาพที่สวยงามเป็นแดนสวรรค์ที่ขึ้นตรงต่อเมืองตายโหงหรือเนี่ย             

อาจารย์ : ไม่ผิด ที่นี่คือสวนสวรรค์ของเมืองตายโหง เป็นเพียงสมมติเท่านั้นที่จริงแล้วที่นี่ก็ขึ้นตรงต่อเมืองตายโหง หมายความว่าวิญญาณผีตายโหงถึงแม้จะว่างก็จริงก็ยังไม่หลุดพ้นจากแดนขัง             

หยงปี่ : อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว วิญญาณผีที่มายังที่นี่คือมาพักร้อน             

อาจารย์ : ก็ไม่ต่างกันไปนัก วิญญาณผีที่สามารถมาพักผ่อนที่นี่ชั่วคราว ต้องเป็นผู้ที่ประพฤติดีจึงถูกคัดเลือกมาจากแต่ละแดนขัง ถ้าเมื่อชื่อถูกส่งมาที่นี่พวกเขาก็ไม่ต้องทนลำบากกับการฝึกอบรม             

หยงปี่ : นี่ก็เป็นความเมตตาของการปกครองในยมโลก แต่ศิษย์อยากรู้ว่าวิญญาณผีที่มาที่นี่ มีหรือไม่ที่อยู่ระยะยาว พูดง่ายๆ ก็คืออยู่เท่าที่กำหนดโทษคืออยู่จนกว่าพ้นกำหนดโทษแล้วย้ายส่งไปยังเมืองนรก             

อาจารย์ : มี             

หยงปี่ : ต้องมีเงื่อนไขอะไรบ้าง             

อาจารย์ : เขาต้องมีความประพฤติดี หรือเมื่อมีชีวิตอยู่ได้สร้างบุญกุศลเอาไว้ สุดท้าย คือญาติมิตรที่อยู่บนโลกได้สร้างบุญกุศลแล้วอุทิศส่วนกุศลมาลบล้างกรรมที่เหลือก็ได้             

หยงปี่ : ศิษย์ขอถามคำถามสุดท้าย ที่นี่คือที่อะไร             

อาจารย์ : ที่นี่คือเขตพักผ่อนเมืองตายโหง             

หยงปี่ : หมดแล้ว เราเดินต่อไปข้างหน้ากันเถอะ ! อาจารย์ท่านกวักมือถอยหลังเป็นการไปข้างหน้า หรือ....เป็นวิธีที่ล้ำเลิศหรือ             

อาจารย์ : ถ้าหากอาจารย์ไปข้างหน้าจริง กลัวว่าเจ้าจะร้องไห้น่ะสิ คืนนี้เอาเพียงแค่นี้ อาจารย์จะส่งเจ้ากลับสถานธรรม.....ถึงแล้ว ข้ากลับละ