จิตบริสุทธิ์ ทำประโยชน์ผู้อื่นก็คือทำประโยชน์แก่ตน

    นายจางบุ้นเส็งมีภูมิลำเนาอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยนมีอยู่ครั้งหนึ่งเขาไปธุระเจอโจรกลุ่มหนึ่งเข้ามาปล้นฆ่า เขากับเพื่อนจึงหลบเข้าไปในถ้ำแห่งหนึ่ง ในถ้ำมีสาวสวยคนหนึ่งหลบอยู่ สาวนั้นเมื่อเห็นพวกเขาก็ตกใจกลัว และจะวิ่งหนีออกไป จางบุ้นเส็งเลยห้ามไว้ ถ้าเธอออกไปจะเจอโจรแน่ มันอันตรายมาก พวกเราเป็นสุภาพบุรุษจะไม่รบกวนเธอดอก หญิงสาวนั้นก็ก้มหน้าลงด้วยความอายโดยไม่กล้าพูดคุยกับพวกเขา

     เวลาเที่ยงคืน เพื่อนของจางบุ้นเส็งคิดจะไปข่มขืนเธอแต่ถูกนายจางบุ้นเส็งห้ามไว้ พอฟ้าสาง นายจางออกไปฟังข่าวดูก็รู้ว่าโจรผู้ร้ายได้ถอยหนีไปหมดแล้ว จึงได้เชิญผู้ใหญ่บ้านมาเป็นธุระเพื่อส่งหญิงนั้นกลับบ้าน ผู้ใหญ่บ้านสอบถามรายละเอียดแล้ว จึงรู้ว่าหญิงสาวคนนั้นคือคู่หมั้นของนายจางบุ้นเส็งเอง (สมัยโบราณ การหมั้นหมายกระทำโดยพ่อแม่ทั้ง 2 ฝ่าย ผู้เป็นลูกยังไม่สามารถรู้จักกัน) อีกไม่นานเขาทั้งสองก็จะเข้าสู่วิวาห์กัน

     คืนวันแต่งงาน นายจางบุ้นเส็งพูดกับภรรยาว่า “วันที่หลบภัยโจรหากจิตใจฉันไม่บริสุทธิ์ คงไม่ห้ามเพื่อนไปข่มขืนเธอ ดีที่ว่าจิตฉันบริสุทธิ์จึงสามารถปกป้องเธอไม่ให้เสียสาว วันนี้เราทั้งสองแต่งงานกันแล้วจิตใจของเราต่างไม่มีมลทิน มีแต่ขาวสะอาด ฉันขอยกความดีให้กับจิตบริสุทธิ์ ดังนี้ มิฉะนั้นเหตุการณ์จะเป็นเช่นใด คิด ๆ ไปก็น่าวิตก”

     เนื่องด้วยจางบุ้นเส็งเป็นคนที่มีจิตใจสูง มีคุณธรรม ฉะนั้นบุตรชายของเขาแต่ละคนก็เจริญรุ่งเรืองดี