ระงับใจไม่ทำชั่ว ผลบุญปกป้องลูกหลาน
สมัยราชวงศ์หมิง มีมณฑลเจอะเจียง เมืองหางโจว ลูกชายของหมอสกุลตั้งไปสอบในเมือง บทความที่เขียนไม่ดีพอ กรรมการผู้ตรวจสอบอ่านแล้วไม่ผ่าน ทันใดมีเสียงแว่วที่หูว่า “ต้องผ่าน” เขาหยิบขึ้นมาทบทวนดูอีก ก็ยังคิดว่า ไม่ควรผ่าน จึงวางบทความไว้ข้าง ๆ และที่หูก็ได้ยินว่า “ไม่ได้ ไม่ได้” กรรมการผู้ตรวจสอบหยิบมาอ่านแล้ว อ่านอีก ยังไม่คิดว่าควรผ่าน เพียงความคิดเท่านั้น เสียงแว่วมาอีกว่า “ไม่ได้ 2 คำนี้ทำยาก” กรรมการผู้ตรวจสอบคิดในใจว่า นักศึกษาผู้นี้คงประกอบกรรมดีอะไรมาแน่ จึงมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มครอง เลยเรียกมาสอบถามก็ไม่สามารถได้คำตอบ นักศึกษาผู้นั้นได้กลับบ้านแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อฟัง
คุณหมอฟังลูกเล่าเรื่องที่ผ่านมา ได้อุทานออกมาว่า “นั่นมาจากสมัยพ่อยังหนุ่มอยู่ พ่อเคยรักษาคนไข้ที่ยากจนคนหนึ่งจนหายโดยไม่เรียกร้องเงินทองอะไรเลย มีอยู่ครั้งหนึ่ง พ่อออกไปธุระพอดีเจอพายุฝนเลยหลบฝนที่บ้านคนไข้ ภรรยของเขาได้รับคำสั่งจากแม่สามีให้มาปรนนิบัติเป็นการตอบแทนที่พ่อได้รักษาสามีของเธอไว้ ขณะนั้นพ่อยังหนุ่มแน่น เห็นหญิงงสวยก็อดหวั่นไหวไม่ได้ แต่พ่อมาคิดถึงการล่วงเกินภรรยาผู้อื่นเป็นการขาดคุณธรรม พ่อจึงพึมพำว่า “ไม่ได้” พ่อจึงยับยั้งห้ามใจไว้ ตอนนั้นหญิงสาวนั้นได้ฉุดพ่อขึ้นเตียง พ่อรีบพูดว่า “ไม่ได้ ไม่ได้” และลุกขึ้นนั่งตัวตรง จิตใจว้าวุ่นสับสน แต่สติของพ่อดีคอยยับยั้งและตะโกนออกมาว่า “ไม่ได้ 2 คำนี้ทำยากจัง” ในที่สุดพ่อก็ชนะกิเลสลงได้ เรื่องนี้พ่อไม่เคยปริปากเล่าให้ใครฟังเลย ไม่นึกว่าสวรรค์ตอบแทนพ่อถึงขนาดนั้น จึงประทานเกียรติยศแก่เจ้า หวังว่าวันข้างหน้าลูกต้องขัดเกลากิเลสมาก ๆ เป็นคนที่มีคุณธรรมสูงนะ จึงจะถือว่าเจ้าได้ตอบแทนพระคุณสวรรค์ที่ได้เอ็นดูพวกเรา”
ฝึกจิต เจริญใจ
ลื่อโจ๊ว
การคิดตัดคำ หาคำดีดี
ค่อยฝึกค่อยทำ ถ้าฟุ่มฟุ่มเฟือย
ก็อย่าได้เอา ขณะคิดคำ
ขอจงระวัง ใจของตนเอง
อย่าคิดฟุ้งไป ถึงแต่ไม่ดี
แม้ว่ารู้รู้ ถึงความไม่ดี
ขอจงกำหนด ตัดจิตตัดใจ
อย่าได้คิดวน กับความไม่ดี
สร้างสรรค์จิตใจ ให้มีเจริญ
อย่าให้ต่ำลง กับความวนเวียน
ในสิ่งไม่ดี สิ่งที่ดีดี
คิดดีทำดี นำจิตนำใจ
ให้สูงให้สูง ขอจงหมั่นเพียร
ตัดตัดละละ ความคิดวนเวียน
สรรค์สร้างจิตใจ ด้วยการคิดดี
ให้จิตเจริญ เจริญเจริญ
