วงเวียนกรรมของสัตว์โลก ครั้งที่13

สัตว์รู้จักเจ็บปวดรักตัวกลัวตาย เสือช้างยึดป่าเป็นบ้านสำนึกผิด

อรหันต์จี้กงเสด็จประทับทรง วันที่ 21 ตุลาคม 2524 กลอนว่า: 

   ธรรมชาติช่าวเสกสรรให้กำเนิด วิญญาณเกิดแก่สัตว์ไม่ลำเอียง

มีเลือดเนื้อฉันพี่น้องส่อสำเนียง ยึดครองเพียงร่างอยู่กระจายทั่ว

อันความรักเมตตายิ่งใหญ่นัก ช่วยคนหนักปลดทุกข์พ้นมืดมัว

ในวันเร่งปล่อยสัตว์ไม่ต้องกลัว อย่ากปล่อยตัวคิดใช้หนี้ในวันหนึ่ง

อรหันต์จี้กง :อาตมาหมู่นี้รู้สึกแจ่มใสนัก เห็นว่าจังหวัดนี้พื้นที่ทางตอนใต้ ตำบลผิงตง มีโรงเรียนต่างๆ ได้ปาวารณาตัวเพื่อปกป้องสัตว์ธรรมชาติ ดูแลนกตามฤดูกาล ในโรงเรียนก็มีการประกวดเรียงความ เพื่อชีวิตของสาวน้อยๆ ใส่ใจดูแลรักษาสัตว์ การกระทำครั้งนี้มีผลมาถึงครอบครัว ทำให้ทุกคนแสดงออกถึงความเมตตากรุณย์ ส่งผลให้สัตว์สามารถมีชีวิตอยู่และเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ฟ้ากว้างทะเลลึกสามารถเที่ยวเล่นตามสบาย เหล่านี้เป็นความหวังของมนุษย์และสัตว์ สัตว์ต่างๆ ที่ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์สมควรดูแลให้มากๆ คิดแต่จะกินสัตว์ที่อ่อนแอกว่านั้นเหมือนการกระทำที่ป่าเถื่อน ผู้มีอารยะธรรมสูงควรจะมีน้ำใจงาม ถ้าหากเข่นฆ่าตามอำเภอใจสัตว์ที่มีอยู่ตามธรรมชาติก็ย่อมจะสูญพันธุ์ อาตมารับเทวโองการกับนายหยางเซิงให้แต่งหนังสือ “วงเวียนกรรมของสัตว์โลก” โดยมีจุดมุ่งหมายที่จะให้เกิด “ความรักสัตว์มีเมตตา” มีสุภาพชนก่อตั้งสมาคมรักสัตว์ขึ้น เพื่อจะได้คำขวัญที่ว่า “สวรรค์น้อมนำคนเมตตาสัตว์” หวังว่า “วงเวียนกรรมของสัตว์โลก” นี้จะสร้างประโยชน์ที่ดีต่อสังคม ขอพวกเราอย่าได้ดูแคลนหยางเซิงเตรียมตัวออกเดินทางกันเถอะ 

หยางเซิง :ผมขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางได้ 

อรหันต์จี้กง :วันนี้จะไปไกลถึงทวีปอัฟริกา 

หยางเซิง :โดยสารปทุมทิพย์ไปทวีปอัฟริกาโดยไม่เสียค่าโดยสารเป็นสิ่งแปลกใหม่ดี 

อรหันต์จี้กง :โลกของจิตวิญญาณไม่มีใกล้ไกล ดังนั้นชาวโลกควรระมัดระวังดูแลรักษาจิตเป็นสำคัญ จากร่างกายกเนื้อธรรมดานี้ เมื่อจิตวิญญาณได้ออกจากร่างไปแล้ว มันรวดเร็วยิ่งกว่ากระแสไฟฟ้า มันสามารถไปถึงทุกมุมของโลกได้ สิ่งเหล่านี้เป็นความสามารถของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เมื่อได้ฝึกถึงที่นี้แล้ว ตายหรือเกิดประดุจเดียวกัน ไม่ถูกผูกมัดในวงเวียนกรรมเราไปอัฟริกากันเถอะ....ถึงที่หมายแล้วลงมาได้ 

หยางเซิง :แถวนี้เป็นป่าทึบ พื้นที่ไร้การบุกเบิก มองดูน่ากลัวเหมือนกัน 

อรหันต์จี้กง :ไม่ต้องกลัว อาจารย์อยู่นี่ สบายใจเถอะ 

หยางเซิง :ข้างหน้ามีเสืออยู่ฝูงหนึ่ง ท่าทางน่าสะพึงกลัว เราจะถูกกัดไหมเนี้ย? 

อรหันต์จี้กง :ตอนนี้เรามาแต่กายทิพย์ พวกเสือไม่สามารถทำร้ายเราได้ ไม่ต้องกลัว 

หยางเซิง :พวกเสือที่อยู่ป่าดูดุร้าย 

อรหันต์จี้กง :มันมีชีวิตอยู่ในป่าลึก ไม่มีคนดูแล จึงเต็ไปด้วยป่าเถื่อน คนเราถ้าไม่ได้รับการศึกษา ไม่มีครูบาอาจารย์พ่อแม่ คอยอบรมสั่งสอนก็จะกลายเป็นเด็กป่าเถื่อน “เจ้าเสือ เจ้าเสือ” อย่าแสดงหน้าแยกเขี้ยวเลย อยู่เฉยๆ เถอะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ อย่างนี้ไม่ใช่เปล่าเปลี่ยว ป่าเถื่อนหรือ รีบๆสำนึกเสีย เปลี่ยนหัวเปลี่ยนหน้าประพฤติตัวใหม่ เก็บความกักขะได้ อรหันต์จี้กงจะเจิมเสก รีบๆ แสดงออกความเป็นมาชาติที่แล้วเพื่อเตือนสติชาวโลก จะได้กลับร่างไปเกิดเป็นคนใหม่ 

หยางเซิง :พวกเสือได้รับการเจิมของอาจารย์ กลับกลายร่างเป็นคนขึ้นมา มีทั้งหญิงและชาย รูปร่างกำยำดุร้าย มีอารมณ์และพลังที่ข่มคนอยู่ 

อรหันต์จี้กง :หยางเซิง เจ้าสัมภาษณ์ได้แล้ว 

หยางเซิง :ฉันเป็นคนทรงสำนักเซินเต๋อถัง เมืองไถจง ได้รับคำสั่งให้ติดตามอาจารย์อรหันต์จี้กงมาทำหนังสือ “วงเวียนกรรมของสัตว์โลก” เพื่อเตือนใจชาวโลก วันนี้มาสัมภาษณ์พวกท่านเป็นพิเศษ หวังว่าจะเล่าถึงการก่อกรรมแต่ชาติก่อนเป็นการสร้างบุญกุศล ชาติหน้าจะได้เกิดเป็นคน จะได้ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ในป่า รีบๆ เล่ามา 

เสือ ก :ฉันชาติก่อนเป็นคนบ้านนอก อาศัยอยู่ในเขา รูปร่างกำยำหยาบกร้าน ได้แต่ล่าสัตว์ จับสัตว์ป่ายังชีพ ใช้ชีวิตชาวป่า มีอยู่วันหนึ่งเกิดทะเลาะกับเพื่อนบ้าน อารมณ์พุ่งแล่นใช้มีดไล่แทงฆ่าฟันตายทั้งบ้าน เสร็จแล้ก็ปล่อยไฟเผ่าบ้านเมื่อก่อนกฎหมายยื่นมือไปไม่ถึง ฉันก็ไม่ได้รับโทษอะไร แต่พอตายลงตกนรก ได้รับกรรมทรมาน ถูกมีดร้อยๆ เล่มจ้วงแทงตัดผ่าแล้วนำลงต้มในกะทะร้อนๆ พอพ้นโทษกลับชาติไปเกิดเป็นสิงห์โตมาแล้วชาติหนึ่ง ชาตินี้เกิดเป็นเสือ อาศัยอยู่ในป่าลึก รู้สึกทุกข์เยือกเย็นยิ่งนัก 

อรหันต์จี้กง :อารมณ์เธอรุนแรงมาก ฆ่าคนดุจฆ่าสัตว์ เหมือนไม่มีจิตคน กระทำการไร้มนุษยธรรม ตอนมีชีวิตอยู่ก็ชอบกินของสดๆ มีเลือดจนเคยเป็นนิสัย ชาตินี้เลยต้องอยู่ในป่า จะสลัดอารมณ์สัตว์ทิ้งเสีย สวมใส่จิตคน ค่อยๆ แปรเปลี่ยนชาติหน้าจะได้เกิดเป็นคน แต่ก็เป็นคนจนต้องเป็นกรรมกรเลี้ยงชีพ เพื่อชดใช้บาปที่ก่อไว้ 

เสือ ก :ขอบคุณท่านอรหันต์และคุณหยางเซิง ชาติหน้าเกิดเป็นคนจะประพฤติให้ดี ไม่กล้าทำบาป จะได้ไม่ต้องเกิดในเส้นทางนี้อีก 

หยางเซิง :ผมจะถามอีกคน คุณทำบาปอะไรไว้ ? 

เสือ ข :ผมชาติก่อนเป็นหัวหน้ามาเฟีย (ซ่องโจร) ปล้นจี้ ฆ่าคน ปล่อยให้ไฟเผาบ้าน ข่มขืนหญิงชาวบ้าน ไม่มีอะไรที่ไม่ทำ เหมือนชีวิตประจำวัน เคยฆ่าคนตายสองคน บาดเจ็บสิบสามคน ปล้นทรัพย์สินมูลค่าสองล้านเหรียญ ปล่อยไฟเผาบ้านสองครั้กง ข่มขืนสองครั้ง ตลอดชีวิตไม่เคยทำดี ผู้คนโกรธแค้นนับหมื่น อยู่มาวันหนึ่งดวงชะตาตกอับ ตำรวจตามจับข้อหาฆ่าคน เลยหลบหนีเข้าไปอยู่ในป่าเขา เพียงลักของชาวบ้านยังชีพ อาศัยนอนหลับอยู่บนต้นไม้ในป่า วันหนึ่งถูกงูกัดตาย ถูกยมทูตจับลงนรกรับกรรม พอพ้นเคราะห์ก็กลับไปเกิดเป็นงูสองชาติ เป็นเสือหนึ่งชาติ วัวหนึ่งชาติ ค่อยกลับไปเกิดเป็นคนใหม่อี เวรงูจบไปแล้ว ตอนนี้เกิดเป็นเสือในป่าอัฟริกา รู้สึกสำนึกผิด 

อรหันต์จี้กง :เกิดเป็นเสือร้าย เที่ยวกินคนเป็นอาหาร บาปใหญ่นักหนา ตายแล้วกระดูกไม่ได้ฝัง ขุมนรกเคร่งครัด ยังให้เกิดเป็นสัตว์อีก วันนี้เจ้าโชคดีที่เล่าเรื่องชาติก่อน เป็นการสร้างบุญชดใช้กรรมเก่า ชาติหน้าจะให้เกิดเป็นคน ไม่ต้องเกิดเป็นวัวควายอีก แต่จะไม่สมประกอบนะต้องเป็นขอทาน จะได้ไม่ทำร้ายคน 

เสือ ข :ขอบคุณ ท่านอรหันต์จี้กง ช่วยปลดทุกข์ให้ผมด้วย 

อรหันต์จี้กง :ทุกข์เราก่อขึ้นเอง ก็ต้องรับทุกข์ไว้เอง ฉันก็ช่วยเธอมากแล้ว ควรจะพอใจ อย่าขอมากเลย 

เสือ ข : ครับผม 

หยางเซิง :ขอถามอีกคน คนนี้เป็นหญิง เธอทำบาปอะไรไว้แต่ชาติก่อน จึงเกิดเป็นเสือเพศเมีย? 

เสือ ค :ขอท่านหยางเซิงอย่าหัวเราะเลย ฉันสำนึกผิดแล้วแต่ก็สายเกินแก้ ฉันเมื่อชาติที่แล้วเป็นหญิงปราดเปรียว เนื่องจากตอนเด็กๆ ไม่ค่อยอยู่กับบ้าน สร้างสมนิสัยเที่ยวเล่นส่ำส่อนในที่สุดก็เข้าสัมคงมืด ขายยาเสพติดและค้าประเวณี ทั้งพวกผู้หญิงพวกผู้ชายล้วนต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน มิฉะนั้นจะถูกตี ถูกฆ่า โดยไร้ความปราณี มันเป็นกฎหมู่ของสังคมมืด ทุกคนขนานนามฉันว่า “นางกุหลาบดำ” ตลอดชีวิตสร้างบาปมากมาย โหดเหี้ยมอย่างนางสิงห์ ในที่สุดก็ตายจากพิษร้าย รับโทษนานัปการในขุมนรก ชาตินี้เลยเกิดเป็นนางเสือ นี่เป็นประวัติที่ก่อกรรมไว้ 

อรหันต์จี้กง :เธอนี่ไม่ใช่คนเลยเป็นนางเสือร้าย ตอนนี้เกิดเป็นเสือ เที่ยวสัญจรไปกในป่าลึก แต่ไม่มีอิทธิฤทธิ์ดังเช่นแต่ก่อนหวังว่าคงสำนึกตัวกลับใจได้ ชาติหน้าจะได้เกิดเป็นคน แต่เนื้อหนังคงต้องให้เขาเหยียบย่ำ เพื่อชดใช้บาปกรรมหวังว่าชาติหน้าจะประพฤติตัวดี 

เสือ ค :ขอบคุณที่ท่านอรหันต์ช่วยเหลือ 

อรหันต์จี้กง :การสัมภาษณ์พวกเสือเอาเพียงแค่นี้ เราเปลี่ยนสถานที่สัมภาษณ์โขลงช้างกันเถอะ 

หยางเซิง :ดีครับ ผมขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว เชิญอาจารย์ออกเดินทางได้ 

อรหันต์จี้กง :ถึงแล้ว 

หยางเซิง :ที่นี่มีช้างอยู่โขลงใหญ่ มีบางเชือกดูตัวเล็กอยู่คงเป็นลูกช้าง 

อรหันต์จี้กง :อย่าสนใจว่าเป็นช้างเล็กช้างใหญ่ ยังไงก็ไม่ใช่คน 

หยางเซิง :อาจารย์พูดปริศนา พวกช้างเหล่านี้ร่างกายหยาบกร้าน พวกมันคงต้องมีประวัติความเป็นมาต่างจากพวกอื่น 

อรหันต์จี้กง :ให้ฉันได้เสกเจิมพวกมันก่อน “ช้างเล็กช้างใหญ่รูปร่างน่าชัง ผิวกายหยาบร้าน น้ำหนักก็มากกว่าจะขยับตัวได้ดูช่งอุ่ยอ้าย รีบๆ ตื่นจากภวังค์ กลับตัวกลับใจ เล่าความเป็นมา” 

หยางเซิง :พวกโขลงช้างพอถูกอาจารย์เสกเจิมเท่านั้น ทำไมจึงส่ายหัวกันใหญ่? 

อรหันต์จี้กง :ตอนนี้พวกมันรู้สึกทรมานมาก เพราะฉันใช้พลังพุทธกดลงบนฐานวิญญาณ เนื่องจากช้างมีรูปร่างกายใหญ่มาก จึงมีรัศมีสะท้อนกลับ ส่องให้เห็นจิตเดิม จะเกิดการขัดข้องบ้าง เพราะร่างกายใหญ่เกินไป การเคลื่อนไหวลำบากจึงมีลักษณะเช่นนี้ปรากฎ 

หยางเซิง :ที่แท้เป็นเช่นนี้ ตอนนี้โขลงช้างค่อยๆ เปลี่ยนร่างมาเป็นร่างคน ทุกคนมีลักษณะร่างกายล่ำสัน แลดูน่ากลัว 

อรหันต์จี้กง :พวกมันล้วนแล้วแต่เป็นพวกนักกล้าม ดังนั้นรูปร่างจึงสูงใหญ่ หยางเซิงเธอถามเขาได้แล้ว 

หยางเซิง :ฉันเป็นคนทรงแห่งสำนักเซินเต๋อถัง เมืองไถจงได้รับเทวโองการให้ติดตามท่านอรหันต์จี้กงมาทำหนังสือ“วงเวียนกรรมของสัตว์โลก” เที่ยวสัมภาษณ์ทั่วไป ให้เล่าถึงกรรมเก่าที่ทำไว้ เพื่อเตือนสติชาวโลก เพื่อจะได้สร้างคุณความดีชดเชยบาปกรรมเป็นโอกาสที่ดี พวกท่านอย่าปกปิดความจริง ช่วยเล่ารายละเอียดถึงการกระทำในอดีตชาติ 

ช้าง :เรื่องอย่างนี้เอง! ท่านอรหันต์จี้กงช่วยเสกจิมพวกเรา เมื่อกี้ตื่นตระหนกแทบแย่ ตื่นขึ้นมาก็นึกถึงอดีตชาติ ถ้ามีโอกาสสร้างบุญอย่างนี้ ผมก็จะถือโอกาสเล่าเรื่องผลกรรมชาติก่อนผมเป็นอาจารย์สอนกายกรรมแห่งชาติ ตั้งแต่เล็กก็ฝึกฝนศิลปกายกรรม จึงมีร่างกายพลานามัยสมบูรณ์ ทำให้เกิดเป็นคนหยิ่งยะโสเลยคบค้ากับเพื่อนอันธพาลชกต่อยฆ่าฟันกันเป็นเรื่องปกติวิสัย พอได้ข่าวว่าเพื่อนถูกเขารับแก หรือถูกมองก็ตามไปเอาเรื่อง ทั้งตีทั้งฆ่าไม่เคยกลัวเกรง วันหนึ่งอยู่ในตลาดโต้รุ่ง ดื่มเหล้าเฮฮา ส่งเสียงโวยวาย ท่าทางใหญ่โตไม่เกรงกลัวใคร แขกโต๊ะข้างเคียงเห็นแล้วไม่พอใจ ก็พูดกับผมว่า “พี่น้องครับโปรดให้ความเกรงใจหน่อย” ผมได้ยินเท่านั้นโกรธขึ้นทันที ทั้งตีทั้งถีบ ทำให้เขาบาดเจ็บช้ำในมาก ถึงกับมีเลือดออก แล้วตายลงในที่สุด ตอนนี้เห็นท่าไม่ดีรีบร้องตะโกนให้หลบหนี ต่อมาถูกจับได้ ได้รับการลทัณฑ์อย่างหนักหลังจากพ้นทุก ความชั่วร้ายก็ยังไม่เบาบางลง ก็ยังตั้งแก๊งก่อกวนไปทั่ว เที่ยวรังแกคนดีๆ ก่อบาปไว้มากมายล้นฟ้า พอตายยมบาลลงโทษแล้วให้ไปเกิดเป็นช้างอัฟริกา นี่คือเรื่องราวของผม 

หยางเซิง :เธอเกิดเป็นช้างมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง 

ช้าง ก : มีร่างกายใหญ่โต แบกน้ำหนักไว้มาก เวลาเดินต้องกินแรงมาก รู้สึกไม่สบายกาย 

อรหันต์จี้กง :ร่างกายเจ้าทื่อมาก แต่มือก็หยาบกร้าน แต่ก็ไม่สามารถใช้มันได้ 

หยางเซิง :แต่ช้างกินอาหารต้องใช้งวงจับของยัดเข้าปากอันนี้เนื่องจากอะไร? 

อรหันต์จี้กง :เพราะชาติก่อนมีวิชากายกรรม มือเท้าไวไฟทั้งยืดทั้งหด ดังนั้นชาตินี้เลยให้มีงวง(มือพิศดาร) สามารถยืดหดได้ จับของจับคนก็คล่องแคล่ว แต่ว่าความยาวของงวงดูน่าเกลียด 

หยางเซิง :สวรรค์ช่าวสร้างสรรค์ได้เหมาะสมยิ่งนัก วงเวียนกรรมนี้คนสามารถจะเลือกได้ตามสะดวก และก็ได้ลิ้มลองรสชาติที่ตนเองชอบ (ก่อไว้) ขอถามช้างอีกเชือกว่า เธอทำอะไรไว้เมื่อชาติก่อน ทำไมจึงเกิดเป็นช้างล่ะ? 

ช้าง ข:ชาติก่อนผมมีชีวิตอยู่ในหุบเขา นิสัยป่าเถื่อนยังไม่คลาย อารมณ์ดุร้ายรุนแรง มีความรักกับหญิงสาวเผ่าพันธุ์เดียวกัน แต่พ่อแม่เธอไม่เห็นด้วย ก็เกิดโทสะขึ้นรุนแรง ฆ่าฟันไม่เลือกเลยฆ่าตายทั้งบ้าน พร้อมกับกินเนื้อเป็นอาหารด้วย เ พื่อระบายความโกรธ พูดได้ว่าเหี้ยมโหดทารุณที่สุดชาติก่อนได้ก่อกรรมที่ผิดศีลธรรมอย่างมาก ดังนั้นชาตินี้จึงเกิดเป็นช้าง 

หยางเซิง :ดูแล้วเหมือนประเทศที่ด้อยพัฒนา อารยธรรมไม่เจริญ ใบหน้าก็มีรอยสัก มีอารมณ์ของความดุร้ายอยู่ 

อรหันต์จี้กง :ช้างตัวนี้มีงาที่ใหญ่โตเป็นพิเศษ อันนี้ก็เป็นเขี้ยวของสัตว์กินเนื้อ ฟันของคนเล็กและเรียบ อันนี้เป็นความต้องการของสวรรค์ที่จะให้คนกินผัก ถ้าหากก่อนกินอาหารต้องบดเคี้ยวฟันละก็ สัตว์พวกนี้ก็น่ากลัวยิ่งนัก การแบ่งแยกเป็นคนหรือสัตว์แบ่งได้ตามความแตกต่างกันของฟันนี้ คนที่มีอารยธรรมจะมีฟันที่เล็กสั้นและเรียบร้อย พวกป่าเถื่อนฟันจะหนาบใหญ่และยาวแหลมคมเหมือนธนู ดังนั้นจึงหวังว่าชาวโลกที่มีอารยะธรรมจะประพฤติชอบ ปฏิบัติชอบ อย่าซ่อนมีดคอยทำลายคนข่มเหงรังแกคน อันนี้เป็นการกระทำของสัตว์ วันนี้เยี่ยมเยือนถึงนี่พอแล้ว หยางเซิงเตรียมตัวกลับสำนัก 

หยางเซิง :ผมนั่งเรียบร้อยแล้ว เชิญอาจารย์เดินทางกลับได้ 

อรหันต์จี้กง :ถึงสำนัก เซินเต๋อถังถึงแล้ว หยางเซิงลงจากปทุมทิพย์ได้ วิญญาณกลับเข้าร่างเดิม