แปลโดยท่านพุทธทาส
วัวหมอบนอน ในลานทุ่ง ไม่ยุ่งจิต
ไม่มีกิจ การฝึก ฝืนนิสัย
หนุ่มก็พัก ผ่อนกาย สบายใจ
เป่าขลุ่ยไพ- เราะล้ำ ฉ่ำซึ้งจริง
บัดนี้หมดภาระแล้ว พักได้แล้วทั้งวัวทั้งคน ลานหญ้าเขียวในทุ่งใหม่นี้คือวิหารธรรมอันใหม่ของจิตที่ลุถึงสภาพอันใหม่นี้แล้ว นอนสบายยิ่งกว่าที่เคยมา ไม่มีอะไรต้องห่วงต้องกังวลเหมือนแต่ก่อน ไม่ต้องฝึกวิธีไหนอีกต่อไปเหมือนกับการจบกิจพรหมจรรย์แล้ว พ่อหนุ่มก็นั่งนอนพัก นั้นคือปัญญาสำหรับกำจัดกิเลสนั้นบัดนี้หมดหน้าที่แล้วความสว่างเกิดขึ้นแล้วไต้หรือตะเกียงก็หมดหน้าที่ นั่งเป่าขลุ่ยส่งเสียงกังวานแห่งความสุขสันดิ์ เปรียบด้วยการเสวยวิมุติสุขหลังจากการบรรลุมรรคผลขึ้นนั้นๆ แล้วก็อิ่มใจเพราะเป็นอนุตตรสุขนั่นเอง
บัดนี้วัวมีสีขาวถึงก้น ยังเหลืออยู่แต่ท่อนหางนิดเดียว แต่ที่น่าอัศจรรย์ที่สุดนั้น ดูเหมือนวัวตัวนี้จะฟังเพลงขลุ่ยเข้าใจ ไม่เหมือนวัวทั้งหลายกระทั่งวัวสมัยนี้ มันจึงลืมตาแจ๋วแหววตั้งใจสดับอยู่