พระวิสุทธิ์จารย์ หลิ่วฮุง
บานบุรีในหมู่บ้านสุขารมณ์
ธงสุราสะบัดลมเงาลอกแลก
นวลอรชรใจงามเชื้อเชิญแขก
อายเนียมหน้าแย้มแรกสุขนานเนา
คนที่พูดความดีมีมากมาย แต่คนที่ปฏิบัติมีน้อย อาจารย์ลงสู่โลกมนุษย์นานหลายปี พบเห็นได้ไม่หมด ที่เชื่อตามอาตมาก็มีมาก ที่จากไปก็ไม่น้อย หากจะแบ่งแยกโดยชั่วดีแล้ว ใช่ว่าคนทั่วไปจะรู้จักได้ เพราะเรื่องราวมันอยู่ที่ใจ หาใช่แสดงออกให้เห็นภายนอกได้ ศิษย์ต้องเข้าใจให้ดีอาจารย์ก็จะพูดตรง ๆ ไม่ใช่ถ้อยทีถ้อยวาจาเหมือนแขก ผู้ที่เข้ามาสู่ธรณีคุณธรรมศาสน์ ล้วนถือเป็นศิษย์อาตมาหมด ทำงานให้ระวังรักษาศีลไว้แม้ผู้มีทุกข์วิบากมาหาก็ประทานเแสงธรรมช่วยเหลือ หากไม่ได้ตามที่หวังก็อย่าได้ตำหนิติเตียนอาตมาเลย ควรจะระมัดระวังเยือกเย็น
น่าสังเวชใจเหลือเกินที่ชั่วชีวิตของคนเราตั้งแต่เล็กจนโตตั้งแต่โตจนแก่จนกระทั้งแก่ไปถึงตายใ...