น้ำตาแม่เฒ่าหลั่ง ใหลสงสารวิญญาณลูก
แม่เมตตารักพันผูก ให้วิญญาณฝึกพุทธกาย
เฝ้าตักเตือนกุลบุตร ให้ตื่นตัวอย่าเมามาย
บำเพ็ญให้จิตแพรวพราย ให้วิญญาณไม่พร่องขาด
ถือโอกาสธรรมปกโปรด หลงรุ่งโรจน์พาพลาดหวัง
วิสัยสามัญหยุดยั้ง แปรเปลี่ยนดีพร้อมปรมัตถ์
สืบทอดสู่ชนรุ่นหลัง เรียนอย่างปราชญ์รุ่นก่อนกัน
สามารถถือปฏิบัติ เพื่อเป็นแบบอย่างดีงาม
ผู้ศักดิ์สิทธิ์โบราณและนักปราชย์สมัยก่อน จะกระทำดำเนินการสูงส่งอยู่ในกฏระเบียบ สามารถที่จะเป็นแบบอย่างให้ชนรุ่นหลังได้ แต่คนในปัจจุบันนี้ กลับไม่สามารถเอาแบบอย่างที่ดีของคนสมัยก่อนมายึดถือปฏิบัติ เอากฏระเบียบที่ดีงามมาจัดตั้งวางเป็นแบบอย่างได้จำทำให้แม่นี้ต้องถอนหายใจเหือกใหญ่
อยู่ในครรภ์สิบเดือนเหมือนกันก่อนที่จะถือกำเนิดออกมา แต่คนสมัยนี้ทำไมจึงแตกต่างจากคนสมัยก่อนมากนัก ด้วยเหตุไฉนหรือ ทำให้แม่ต้องปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก คนโบราณกล่าวเรื่องความจงรักภักดี ความกตัญญู ความซื่อสัตย์ ความมีสัจจะ กับประเพณีอันดีงาม ที่ทำให้สังคมเป็นโลกที่สมัครสมาน มีความสุขมิ่งมงคล ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไม่ทำร้ายรังแกกัน
คนในปัจจุบันเอาแต่ความร่ำรวย ศักดิ์ศรี ชื่อเสียง และผลประโยชน์จึงเกิดการแก่งแย่งชิงผลประโยชน์ เป็นสังคมที่แสวงหาชื่อเสียง จึงไม่อาจหลีกเลี่ยง ทำให้เกิดแหนงแคลงใจกัน จิตใจขัดแย้งกัน และเพื่อผลประโยชน์จึงต่างใช้กลยุทธเข้าห้ำหั่นทำร้ายกัน เช่นนี้จึงไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่ดีด้วย
ถ้าต้องการให้สังคมมีบรรยากาศสามัคคีกัน แต่ละคนต้องมีจิตใจที่ปราศจากความขัดแย้งกัน กินแหนงแคลงใจกัน เช่นนี้ใจก็จะสงบสันติลงได้ มีความปรองดองอยู่ร่วมกันได้ เปลี่ยนอาวุธเป็นแพรไหม ดำรงชีวิตอย่างสงบสุข สังคมก็ปราศจากความเลวร้าย