คนที่รับโทษทัณฑ์อยู่ในคุกนี้ ในมือของแต่ละคนจะมีต้น
กล้ากันคนละหนึ่งต้น คนที่จิตใจไม่ดีงาม ต้นกล้านั้นก็จะเติบโตขึ้น
และมีหนามงอกออกมาทิ่มตำมือของตัวเอง
เวลาถูกเคี่ยวกรำทุกคนต้องใช้พลั่วขุดดินแข็งๆ แล้วจึงปลูก
ต้นกล้านั้นลงไปในดิน ซึ่งต้องเหนื่อยยากลำบากมาก ๆ บางครั้ง
ต้นกล้าไม่สามารถอยู่รอดได้ ก็ต้องปลูกกันใหม่ ฉะนั้นหากบาป
กรรมไม่ชำระล้างให้หมดสิ้นไป ต้นกล้าก็จะผุดขึ้นในมือของตัว
เองตลอดไปปลูกลงไปต้นแล้วต้นเล่าไม่มีวันสิ้นสุด ถ้ามีคนขี้เกียจ
จะทำอย่างไร? ก็จะมีทหารฟ้าขุนพลสวรรค์คอยขนาบคุมอยู่
เคียงข้าง ถ้าเห็นว่าขี้เกียจก็จะถูกตี อย่างนี้เข้าใจหรือไม่?
คนเหล่านี้ทำผิดอะไรหรือ? ตัวเป็นถึงนักธรรมอาวุโส แต่
กลับลำเอียงเห็นแก่ตัว ส่งเสริมนักธรรมผู้น้อยอย่างไม่ยุติธรรม
มอบหมายพระโองการสวรรค์ให้คนอื่นไปอย่างลวกๆ ใช้ความสัม
พันธ์ส่วนบุคคลมาบำเพ็ญธรรม อย่างนี้เข้าใจหรือเปล่า! บางคน
ถึงกับหน่วงเหนี่ยวแช่แข็งบุคลากรที่มีคุณธรรมความสามารถ อีก
ทั้งยังทดสอบให้บุคลากรเหล่านั้นต้องตกหล่นไป ทำให้คนเหล่า
นั้นคิดว่าวิถีอนุตตรธรรมเป็นการบำเพ็ญโดยอาศัยความสัมพันธ์
ของคน และไม่ได้อาศัยหลักธรรมของฟ้า พอเห็นใครมีเงินหรือ
มีฐานะก็ยกระดับให้เขาคนนั้น ได้รับพระโองการสวรรค์เป็นเตี่ยน
ฉวนชือ ขณะที่ยังอยู่บนโลก จะมีผิดบาปหรือไม่นั้น พวกเจ้าอาจ
จะมองกันไม่ออกแต่เมื่อกลับคืนเบื้องบนไปแล้ว ก็จะรู้กันเอง