“โชคลาภหรือเภทภัยไร้ประตู ล้วนแต่มนุษย์เราสรรหามาเอง บุญบาปตามสนองเสมือนหนึ่งเงาตามตัว ผลบุญบาปไม่มีผิดเพี้ยน”
คิดถึงสองประโยคนี้ทีไร พาให้คิดถึงการกระทำในอดีต รู้สึกละอายต่อฟ้าดิน บิดามารดา และเสียชาติเกิดบัดนี้ผมเข้าใจแล้วว่า สวรรค์มีจริง นรกมีจริง นั่นเป็นกฏแห่งกรรมมิใช่งมงาย อาจเป็นบาปกรรมในอดีตชาติที่ได้ก่อไว้ ผมมีนิสัยกระด้าง ชั่วร้ายตั้งแต่เยาว์วัย ผมยังจำได้ว่า ตอนเรียนนอยู่ชั้นประถม ผมก็มีความประพฤติชั่ว ๆ เพื่อนหญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมก็ยื่นมือไปลูบคลำขาอ่อนของเธอ เธอไม่โกรธเพียงแต่อาย ๆ เท่านั้นไม่นึกว่าผมได้คืบจะเอาศอก ปฏิบัติเช่นนี้ทุกวัน เป็นผลบาปที่เริ่มต้นตั้งแต่นั้นมา
วันหนึ่งผมพบว่าผมบนศีรษะเริ่มหงอกหลายเส้น ตอนนั้นผมไม่สนใจเลย คิดว่านั่นเป็นผลมาจากากรขยันหมั่นเรียนก็ได้ ผมหงอกเริ่มเพิ่มทวีขึ้น ผิวหนังบนศีรษะพลอยขาวไปด้วยจนเห็นได้ชัด เพื่อน ๆ เริ่มมองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด จิตใจตอนนั้นเสมือนหนึ่งมีเข็มจำนวนมากปักแทงอยู่ เจ็บทรวงเหลือเกิน ความน้อยเนื้อต่ำใจเริ่มครอบงำ เริ่มเกลียดชังผู้อื่น เห็นเพื่อนหญิงเดินทางกลับบ้านด้วยกันหลังเลิกเรียน ผมมักใช้คำพูดเสียดสีเธอ ผมไม่เคยสำนึกเลยว่า การกระทำเช่นนั้นได้ฝังรากความชั่วร้ายไว้และจะได้ผลบาปในวันข้างหน้า
สมัยเรียนชั้นมัธยม เริ่มขโมยเงินในบ้านสิบกว่าครั้ง ขโมยเงินนอกบ้านได้เงินพันกว่าเหรียญ และได้ร่วมกับเพื่อนๆ ขโมยของในซุปเปอร์มาร์เก็ต ในโรงเรียน บุ๊คสโตร์ ร้านขายของชำ ผมก็เคยขโมยมาแล้ว วันหนึ่งระหว่างเดินทางกลับบ้าน ผมถูกตำรวจจับ และยังถูกพ่อตบตีอย่างสาหัส นิสัยผมจึงค่อยเปลี่ยนไปทางดีขึ้น
เวลาต่อมา ผมเริ่มสำเร็จความใคร่ ในสมองวัน ๆ คิดแต่เรื่องลามก การเรียนเริ่มถดถอย เพื่อนเลยยุยงพาไปดูหนังลามกอีกนับแต่นั้นมา ผมจมปลักอยู่กับกามคุณจนถอนตัวไม่ขึ้น
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมประกอบกรรมมหันต์ที่ขโมยเงินส่วนหนึ่งของเงินบริจาคที่เพื่อนนักเรียนทั้งห้องสละเงินเพื่อการกุศล โชคชะตาเริ่มเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะทำอะไรมีอุปสรรคหมด วันหนึ่งผมขี่จักรยานไปทำธุระนอกบ้าน ถูกมอเตอร์โซค์ชนจนฟันหน้าหักไปสองซี่ เลือดกลบปากและเจ็บปวดมาก คนขี่มอเตอร์ไซค์ยังมีคุณธรรมได้นำผมส่งโรงพยาบาล นั่น...ผลกรรมเริ่มแสดงฤทธิ์แล้ว แต่ผมยังไม่สำนึก
ตอนอยู่ชั้นมัธยมปลาย สุขภาพแย่ลง ศีรษะเริ่มปวด เจอลมพัดมาแผ่นหลังจะเจ็บปวด มีอยู่หลายครั้งเจ็บที่หัวใจด้วย หากหายใจแรงหน่อยก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน ร่างกายเลยเป็นศูนย์รวมของโรคภัยต่าง ๆ แพทย์ก็ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ พ่อแม่ก็สิ้นเปลืองไปมากสุขภาพยังทรุดโทรมลงทุกวัน เวลานอนจะฝันร้ายบ่อย ๆบางครั้งรู้สึกว่าจะมีผีปีศาจอยู่ข้าง ๆทำให้จิตใจหวั่นไหว
ผมภาวนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดสงสารผม เมตตาผม ประทานอภัยและให้พรผม แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์รักความยุติธรรม ไม่ว่าบาปกรรมที่ผมทำมากน้อยแค่ไหน ผลกรรมก็ย่อมได้รับตามบาปกรรมที่ได้ประกอบขึ้น เดือนมกราคมปีนี้ หางคิ้วตาได้มีฝีร้ายเกิดขึ้น คนทั่วไปเห็นว่าฝีร้ายนั้นควรรีบรักษาจะได้หายไว ๆ แต่ความโชคร้ายยังไม่เข้าข้างผมฝีร้ายเริ่มบานปลายจนตาเกือบถูกปิดลง เพื่อน ๆ ได้แนะนำไปหาแพทย์คนนี้ แพทย์คนนั้น บอกว่าเป็นแพทย์เชี่ยวชาญรักษาโรคพรรค์นี้ ผมก็ไป ตอนแรกทำท่าจะดีขึ้นแล้วก็ทรุดลงหนักกว่าเก่าอีก
ผมท้อแท้ใจ ผมปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม วันหนึ่งมีเพื่อนพาไปรักษาที่คลีนิคแห่งหนึ่ง แพทย์นั้นเก่งจริง ๆ ฝีนั้นได้หายไปแต่เกิดเป็นแผลเป็นที่นั่น กล่าวคือตำแหน่งที่เป็นแผลนั้นเกิดบุ๋มลึกลงไป แต่รอบ ๆ ข้างมีเนื้องอกผุดขึ้นมา ใช้เวลารักษาร่วม 2 เดือนจึงจะหายขาด ผมถามตัวเองว่า เหตุใดคนไข้ที่เป็นอย่างผมรักษาไม่นานก็หายเป็นปกติ ทำไมผมจึงต้องรับกรรมทรมานเช่นนี้
ประมานสองเดือนก่อน ผมมีโอกาสได้อ่านหนังสือกฏแห่งกรรมจัดพิมพ์โดยสถานธรรมเซิ่งเทียน ทำให้ผมเข้าใจผลบุญผลกรรมที่ได้ก่อขึ้น ผมสาบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่า ชาตินี้ผมจะพยายามใช้หนี้กรรมที่ก่อขึ้นเมื่อชาติปางก่อน และจะเจริญรอยตามท่านใจบุญทั้งหลาย ประกอบแต่กรรมดี เชื่อว่าผลบุญที่หมั่นกระทำนั้นคงใช้หนี้กรรมเก่าหมดแน่
ถึงแม้ร่างกายของผมขณะนี้จะผ่ายผอมมาก แต่ผมก็มีจิตใจแน่วแน่ที่จะประกอบกรรมดี พิมพ์หนังสือธรรมะ ปล่อยชีวิตสัตว์ ช่วยคนยากไร้ ทะนุบำรุงพุทธศาสนา ฯลฯ ผมเชื่อว่าสุขภาพของผมคงได้กลับคืนมาวันหนึ่ง
บทความนี้จะถูกนำตีแผ่ในนิตยสารเซิ่งเทียน หวังว่าจะเป็นระฆังที่ปลุกให้ผู้ที่กำลังตกอยู่ในทะเลทุกข์จะได้ละจากการทำชั่ว เริ่มประกอบแต่กรรมดีเพื่อสู่แดนสุขาวดีในที่สุด
จิตสะอาด ก็ดีไปหมด
ลื่อโจ๊ว
การจะดิ้นรน เอาสิ่งพึงใจ
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ช่างจักฝันใฝ่
ให้มากมากความ ไปเสียกระไร
ชำระจิตใจ ให้ใสสะอาด
ไม่ว่าที่ใด ไม่ว่าสิ่งใด
ก็ล้วนเป็นดี