ครั้งที่ 17 ผู้อำนวยการฝ่ายธุรการ

          “ฝ่ายธุรการอบรมสั่งสอน ฝ่ายพลาธิการฝึกฝนทดสอบ”               

             องค์ชายสามนาจาแห่งฟ้าทักษิณ เสด็จลงประทับทรง กลอนว่า            

   

              บุ๋นบู๊สองฝ่ายต่างควบคุม             

ต่างกุมหน้าที่กันเด่นชัด             

อบรมวิญญาณกุศลนับ             

แผนการกุมรัดอีกขยัน             

อาจารย์ : ผู้อำนวยการเป็นผู้ปกครองสูงสุดในเมืองผีตายโหงแบ่งเป็นฝ่ายธุรการและฝ่ายพลาธิการ ซึ่งอุทิศให้กับงานของเมืองผีตายโหงมาก หนังสือเล่มนี้ได้เปิดเผยสภาพเมืองตายโหงจึงจำเป็นต้องเข้าพบผู้อำนวยการทั้งสองฝ่าย คืนนี้ข้าจะพาเข้าพบผู้อำนวยการฝ่ายธุรการก่อน ประทานแพรฟ้าป้องกันตัว หลับตาเสีย ออกเดินทาง             

หยงปี่ : เรียนถามอาจารย์ ทำไมเมืองตายโหงจึงต้องแบ่งเป็นผู้อำนวยการสองฝ่าย             

อาจารย์ : ก็เหมือนในเมืองนรกที่แบ่งออกเป็นสิบขุมใหญ่ แต่ละขุมก็มียมบาลเป็นผู้อำนวยการเมืองตายโหงเล็กกว่าเมืองนรกจึงแบ่งเพียงสองตำแหน่ง มีหน้าที่เพียงบริหาร งานส่วนใหญ่ความสำคัญอยู่ที่ศาลสอบสวน หมายความว่า ศาลสอบสวนก็มีหน้าที่ตัดสิน ผู้อำนวยการฝ่ายธุรการก็มีหน้าที่เกี่ยวกับเอกสาร ส่วนผู้อำนวยการฝ่ายพลาธิการก็ลงมือกระทำตามเอกสาร             

หยงปี่ : นรกสิบขุมแบ่งอำนาจตามระดับชั้น ไม่มีลำเอียงหรือรั่วไหล หากแต่ศาลสอบสวนอาจกล่าวได้ว่ามีอำนาจให้เป็นหรือตายได้ เช่นนี้แล้วจะมีอะไรที่ไม่เหมาะสมหรือไม่             

อาจารย์ : ไม่หรอก ผู้อำนวยการศาลสอบสวนเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ถ้าเทียบกับชาวโลกก็คือหัวหน้าหน่วยงาน การสอบสวนก็อาศัยข้อมูลจากม่านถ่ายทอดจริงก็เหมือนกระจกส่องกรรมในเมืองนรก ไม่มีการลำเอียงหรือเล่ห์เหลี่ยม โดยเฉพาะเมื่อมีการสอบสวน วิสุทธิเทพเบื้องบนจะมาดูการสอบสวน จึงไม่มีการลำเอียง รั่วไหล             

หยงปี่ : อย่างนี้ก็แน่นอน ศิษย์ได้เห็นคดีในโลกซึ่งสามารถที่จะลำเอียงหรือรั่วไหล             

อาจารย์ : เอาละ ท่านผู้อำนวยการฝ่ายธุรการมาต้อนรับแล้ว เราเข้าไปคารวะเถอะ             

หยงปี่ : ขอรับ ขอคารวะท่านผู้อำนวยการ (ขณะที่ทำความเคารพ หยงปี่ได้ดูอย่างละเอียด เห็นหน้าผู้อำนวยการหน้าอ่อนวัยดุจหน้าหยก นัยน์ตาทั้งสองข้างแวววาวมีพลัง ไม่มีแววแห่งความโกรธแต่มีอำนาจ)               

ผู้อำนวยการ : มิต้อง ท่านอาจารย์และศิษย์มาแต่งคัมภีร์ล้ำค่าไม่ย่อท้อลงสู่ยมโลก ข้าพเจ้านี้นับถือจะรับการคำนับจากท่านได้หรือ ให้ข้าพเจ้านำทางท่านทั้งสองดีกว่า เชิญที่ห้องรับรองน้ำชา (ทั้งสามเดินเข้าไปยังห้องที่กว้างขวาง ภายในเห็นพนักงานธุรการก้มหน้าก้มตาคัดลอกคดีความอยู่ บ้างก็เกาะกลุ่มกันปรึกษาหารือด้วยเสียงค่อย ๆ สองสามคน บ้างก็กำลังเดินไปที่โรงสอบสวน)               

หยงปี่ : โอ้โฮ! ในนี้ยังกับกองบัญชาการรบ แต่ละคนขะมักเขม้นไม่มีแม้แต่เสียง             

อาจารย์ : อย่าทำหน้าทะเล้น คนอื่นเขาทำงานด้วยความลำบากเพื่อส่วนรวม นี่เป็นงานที่มีคุณค่า สมควรยกย่อง เจ้าพูดเล่นเช่นนี้จะเป็นการดูแคลน             

หยงปี่ : ครับ....ศิษย์ยอมรับผิด             

ผู้อำนวยการ : ไม่เป็นไร ท่านเซียนซือก็ไม่ต้องว่ากล่าวศิษย์ท่านคนในใต้บังคับของข้าพเจ้า โดยปกติก็ปล่อยตามสบายจนเคยพอได้ยินท่านอาจารย์กับศิษย์ได้รับโองการแต่งหนังสือมายังเมืองนี้ กลัวว่าจะถูกว่าทำงานกันเกียจคร้านก็จะเสียหายกันไม่รู้จบ ก็เลยขยันขันแข็งแบบนี้ เป็นการข่มขู่ศิษย์ท่าน             

อาจารย์ : ท่านผู้อำนวยการเกรงใจไปแล้ว การกล่าวเช่นนี้จะเป็นการเสียหายต่อความยากลำบากในการทำงานของเหล่าพนักงาน ใครไม่รู้ว่าพนักงานฝ่ายธุรการจะต้องทำงานทั้งหนักและสับสนยุ่งยาก วันนี้พอได้เห็นก็ดูเหนื่อยยาก เมื่อข้าพเจ้ากลับไปบนสวรรค์ ต้องรายงานให้ปูนบำเหน็จ             

ผู้อำนวยการ : ขออาศัยบารมีในการชมของท่านเซียนซือ ขอเชิญท่านอาจารย์และศิษย์นั่ง พนักงานเสิร์ฟชา             

หยงปี่ : ศิษย์รู้สึกแปลกใจ ขอเรียนถามท่านผู้อำนวยการว่าทำไมยังอ่อนวัยแต่สามารถรับภาระของเมืองทั้งเมือง ตำแหน่งบารมีคงไม่น้อย ท่านจะเล่าความเป็นมาของท่านได้หรือไม่             

ผู้อำนวยการ : ฮาฮ้า! หยงปี่ เจ้ายกยอแล้ว ข้าพเจ้าไม่ใช่วัยหนุ่มแล้ว รับตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายธุรการมานาน 1,008 ปีมาแล้ว ขณะที่อยู่ในโลกมนุษย์ เดิมทีไม่ยืนยาว อาศัยดวงญาณที่สว่างในสมอง กำหนดแผนการเริ่มต้นอันหนึ่งเท่านั้น โชคดีที่ทำให้หมู่บ้านที่เร้นลับหมู่บ้านหนึ่งเจริญรุ่งเรืองจนกลายเป็นเมืองธุรกิจอันสำคัญไป ด้วยเหตุนี้เบื้องบนจึงประทานตำแหน่งนี้มาให้             

หยงปี่ : ถ้าเช่นนั้น ท่านต้องเป็นบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ซิ             

ผู้อำนวยการ : มิกล้า ! ก็มีพูดถึงในหนังสือพอสังเขปบ้างเท่านั้น             

หยงปี่ : ขอเรียนถาม งานธุรการของเมืองตายโหงคืออะไร             

ผู้อำนวยการ : กำหนดแผนการอบรมสั่งสอนในเมืองทั้งหมดมุ่งเป้าในแต่ละคดี ให้การอบรมสั่งสอนตรงต่อคดี จุดนี้สำคัญจัดทำเอกสาร และทำเอกสารรับสั่งแต่ละคน เหล่านี้ล้วนเป็นงานของที่นี่             

หยงปี่ : หมายความว่า จัดแต่งตารางการเรียนการสอน สรุปเอกสารคดีความ แล้วสุดท้ายก็ให้ผู้อำนวยการสรุปแล้วส่งต่อไปอีกที ถ้าเช่นนั้น เอกสารคดีความของศาลสอบสวนก็ขึ้นตรง ต่อท่าน             

ผู้อำนวยการ : แน่นอน โรงสอบสวนจะสรุปชั้นแดนและห้องแล้วส่งตรงมาที่ข้าพเจ้าเพื่อกำหนดคำสั่งแล้วจึงส่งให้ผู้คุมดำเนินการ             

หยงปี่ : ถ้าเช่นนั้นกำหนดเวลาควบคุมวิญญาณผีและการฝึกฝนทดสอบ อยู่ในอำนาจของผู้อำนวยการใช่ไหม             

ผู้อำนวยการ : ระยะเวลาถูกกำหนดแน่นอนแล้ว จะเพิ่มหรือลดไม่ได้ การฝึกฝนทดสอบขึ้นตรงกับผู้อำนวยการฝ่ายพลาธิการ แต่ต้องรู้ว่าถูกต้องกับเอกสารหรือไม่             

หยงปี่ : แล้วส่งให้ใครอีก เมื่อไม่สามารถลดหรือเพิ่มขังได้แล้วทำไมต้องทดสอบ             

ผู้อำนวยการ : ถวายต่อไปยังฟ้าทักษิณ เมืองนี้ขึ้นตรงต่อเมืองตายโหงแห่งฟ้าทักษิณ เมื่อพ้นกำหนดแล้วก็ย้ายไปเมืองนรกเว้นแต่ว่าจะมีคำสั่งของพนักงานอบรมสั่งสอนว่าต้องส่งต่อให้ตรวจสอบใหม่ นอกจากนี้ การเพิ่มลดการจองจำ มิใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่อำนาจอยู่ที่ฟ้าเบื้องบน มิใช่อำนาจของตนที่จะจัดการได้ ที่เป็นไปได้ขึ้นอยู่กับการทดสอบและการประเมินผลกับการได้รับการคุ้มครอง (ทางโลกทำบุญไปให้) เมื่อทางนี้ได้รับหลักฐานจากโลกแล้วก็จะส่งคดีขึ้นไป อาจเพิ่มการตรวจสอบหลักฐานใหม่เท่านั้น การอนุญาตลดการจองจำนั้นขึ้นอยู่กับฟ้าทักษิณโดยตรวจสอบเหมือนกันแต่จะตัดสินแน่นอน อำนาจของที่นี่ก็แค่เพียงออกเอกสารการตรวจสอบเท่านั้น             

หยงปี่ : หมายความว่า ฝ่ายธุรการมีหน้าที่รับส่งเอกสาร กับส่งเอกสารให้กับผู้ดำเนินการแต่ละคน มีอำนาจก็ทำได้แต่แสดงความเห็นกำกับไว้ แล้วส่งให้เบื้องบนตรวจสอบ อย่างนี้ใช่ไหมครับ             

ผู้อำนวยการ : ใช่แล้ว             

หยงปี่ : ขอบคุณท่านผู้อำนวยการที่ไม่สงวนคำชี้แนะ ตอนนี้ศิษย์ก็คิดไม่ออกว่าจะขอคำชี้แนะอะไรอีกดี ไม่ทราบว่าท่านผู้อำนวยการมีอะไรจะชี้แนะอีกไหมครับ             

ผู้อำนวยการ : ไม่มีแล้วละ             

อาจารย์ : ถ้าเช่นนั้นคืนนี้ก็จบเพียงแค่นี้ เราศิษย์อาจารย์ขออำลาก่อน             

หยงปี่ : ศิษย์ขอกราบลา             

ผู้อำนวยการ : มิต้อง ข้าพเจ้าขอส่งท่านอาจารย์และศิษย์ท่าน             

อาจารย์ : เจ้าหลับตา อาจารย์จะส่งเจ้ากลับสถานธรรม....ถึงแล้ว ข้ากลับละ