รีบบำเพ็ญธรรมก่อนจะสายไป

กุมารเทพ

   อายุขัยของมนุษย์ไม่ยาวเท่าไหร่ ถ้ามีชีวิตอยู่ได้ 100 ปีก็แค่ 36,500 วันเท่านั้น เผลอแผล็บเดียวก็ผ่านไปแล้ว ถ้าไม่ถือโอกาสในขณะยังมีลมหายใจอยู่นี้รีบบำเพ็ญธรรมขัดเกลาตนวันใดยมทูตมาหาทุกอย่างก็จบ ทรัพย์สมบัติหรือคฤหาสน์ใหญ่โตไม่อาจพาไปได้ มีแต่บุญและบาปเท่านั้นที่ติดตัวไป

    แต่ก่อนมีเทพองค์หนึ่งได้แปลงร่างเป็นเต้าหยินลงมายังโลกมนุษย์เพื่อโปรดสัตว์ ครั้นมาถึงบ้านหลังหนึ่งจึงกล่าวกับเจ้าของบ้านว่า “เถ้าแก่ เราจะมาโปรดท่านให้บำเพ็ญธรรมเพื่อหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ทราบว่าความเห็นของท่านเป็นอย่างไร?”เจ้าของบ้านตอบว่า “การบำเพ็ญธรรมเป็นสิ่งที่ดี ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ว่าลูกสาวผมยังไม่ได้แต่งงาน ผมจึงยังไม่หมดภาระ ขอร้องให้ลูกสาวออกเรือนไปก่อน และให้ผมสร้างบ้านหลังใหม่แทนหลังเก่าที่อยู่นี้ให้เสร็จเสียก่อน เมื่อหมดสองเรื่องนี้แล้ว ผมก็จะตามท่านไปบำเพ็ญธรรมแน่นอน” เต้าหยินได้ฟังดังนั้นก็ถอนใจว่า วาสนายังไม่สุกงอม แล้วก็จากไป

    6 เดือนต่อมา ลูกสาวของชายคนนั้นได้แต่งงานไปชายคนนั้นได้ไปซื้อวัสดุก่อสร้างมา แล้วก็เริ่มลงมือก่อสร้างบ้านหลังใหม่ วันหนึ่งเขาได้มาสถานที่ก่อสร้าง ตอนนี้ขื่ออันใหญก็ได้ขึ้นไว้แล้ว จึงได้เงยหน้ามองขึ้นไปข้างบน มีนายจ้างคนหนึ่งนั่งอยู่บนขื่อ ด้วยความพลั้งเผลอได้ทำขวานอันหนึ่งหลุดจากมือตกลงมาฉกกลางหน้าผากชายคนนั้นตายคาที่ เผอิญเต้าหยินเดินผ่านมาทางนั้นได้ยินเสียงคนร้องไห้จึงเข้ามาดู จึงทราบว่าคนที่จะโปรดเมื่อวันก่อนได้ตายเสียแล้ว ก็ถอนใจว่า วันก่อนจะโปรดเธอ ๆ ก็ว่ายังไม่ว่าง วันนี้เธอก็ได้ว่างแล้ว ไม่ต้องตรากตรำแล้ว แต่วิญญาณได้ใปสู่เมืองล่างแล้ว เราจะโปรดเธอได้อย่างไร?

    ชาวโลกในสมัยนี้ส่วนใหญ่ก็เหมือนกับเรื่องที่ได้เล่ามานี้เวลามาเตือนให้บำเพ็ญธรรมก็บอกว่า รอให้อายุมากขึ้นอีกหน่อย ให้พวกลูกโตก่อนแล้วค่อยมาบำเพ็ญก็ยังทัน มาเตือนให้ทำบุญก็ผลัดว่า ตอนนี้ยังไม่มีเงิน รอให้วันหลังมีเงินมากขึ้นอีกหน่อยค่อยทำบุญ ทำไมไม่คิดให้ลึกว่า คนที่จะตายนั้นไม่เลือกว่าเป็นคนแก่ หนุ่มสาวหรือเด็กจะรอให้แก่แล้วค่อยบำเพ็ญธรรมได้อย่างไร? บางคนนั้นถ้าเรื่องทำบุญมักตระหนี่ถี่เหนียว แต่ถ้าใช้จ่ายในทางอบายมุขละก็เท่าไหร่เท่ากัน ไม่คิดเสียดาย น่าเศร้าจริง ๆ