2.วันที่ 15เดือน 3
เป็นวันระลึก ของพระองค์ธรรมมารดา
2024-10-13 07:34:48 - mindcyber
บังเอิญเป็นวันอาทิตย์ลูกชายลูกสะใภ้และหลานจะกลับบ้านเลยแวะมาเยี่ยมผู้น้อยที่จู๋ซัน เพราะผู้น้อยพักอยู่ที่สถานธรรมเทียนเต้าถัน ส่วนพวกเขาพักอยู่ที่ หนานโถว หลู๋กู๋ บ้านของลูกสะใภ้ ปกติลูกชายมักจะมา เยี่ยมผู้น้อยบ่อยๆ แต่ลูกสะใภ้และหลานชายไม่ค่อยได้มา
เมื่อก่อนผู้น้อยทำงานอยู่ที่สนามสอนขับรถเวลาเลิกงานก็กลับไปเยี่ยมบ้าน รู้จักกับเพื่อนบ้านดีแต่หลังจากได้รับผิดชอบดูแลงานที่สถานธรรมเทียนเต้าก็ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย
แรกๆ คิดว่า จะอยู่ที่สถานธรรม 2 วัน อยู่บ้าน 2 วันไปกลับก็ดีเหมือนกัน แต่หากกลับบ้านที่สถานธรรมก็ไม่มีใครดูแล สถานธรรมก็ใหญ่ คนที่อยู่เวรได้แต่รับโทรศัพท์เท่านั้นอย่างอื่นทำไม่ได้เลย
ลูกชายมาหาอยู่บ่อยๆ พูดว่า "พ่อ1 ตั้งแต่ปลดเกษียณก็มาอยู่ที่นี่ มาลำบากทำไม?" ผู้น้อยพูดว่า ดิฉันชอบอย่างนี้วันนั้นทั้งลูกชายลูกสะใภ้และหลานก็มาชวนให้กลับบ้าน
เมื่อลูกสะใภ้ได้เจอหน้าผู้น้อยก็พูดว่า
"พ่อผอมไปมาก ดูดำไปมาก"
ผู้น้อยก็พูดว่า "ไม่เป็นไรถึงตัวดำแต่ร่างกาย ยังแข็งแรง" ลูกสะใภ้พูดอีกว่า "พ่อปลดเกษียณก็ดีแล้ว มาลำบากอยู่ที่นี่ทำไม?" ผู้น้อยก็พูดว่า "ฉันยินดีทำ" ลูกสะใภ้พูดว่า"พ่อต้องกลับบ้านบ้างนะ ถ้าพ่อไม่กลับไปเพื่อนบ้านเขาจะว่าฉันได้ว่าเป็นสะใภ้ที่ไม่กตัญญูเพราะพ่อออกจากบ้านก็ไม่เคยกลับบ้านเลย ฉันโดนเพื่อนบ้านพูดเสีย มากมาย ปล่อยให้พ่อต้องลำบากเที่ยวเก็บของมารีไซเคิ้ล" เพื่อนบ้านก็มาถามว่า "ลูกสะใภ้ใด้มาพูดอะไรกับท่าน ท่านจึงไม่ยอมกลับมาบ้าน" ผู้น้อยก็บอกว่า"ไม่ใช่อย่างนั้น ผู้น้อยอยู่สถานธรรมจนชินแล้วเลยวางงานไม่ได้ดังนั้นลูกสะใภ้ จึงได้พูดขึ้นว่า "หากพ่อไม่กลับไปฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร กับเพื่อนบ้านดี" ผู้น้อยจึงพูดขึ้นว่า "เอาล่ะๆมีสักวันหนึ่ง ฉันจะกลับไปพร้อมกับพวกเธอล่ะ และจะไปอธิบายให้พวกเขา เข้าใจเอง"
ส่วนหลานของผู้น้อยเป็นเด็กฉลาดมาก ได้พูดขึ้นว่า
"คุณปู่ไม่ต้องการพวกเราแล้วหรือ?"
ผู้น้อย พูด ว่า
"ต้องการซี่ ปู่มีลูกเพียงหนึ่งคน มีหลานเพียงหนึ่งคนเท่านั้นจะไม่ต้องการ ได้อย่างไร?"
หลานก็พูดว่า"ปู่ไม่รักพวกเราแล้วจึงไม่กลับบ้าน"
ผู้น้อยคิดจะอธิบายให้เขาเข้าใจแต่กลัวว่าเขายังเป็นเด็กอยู่จะฟังไม่เข้าใจ
จึงพูดว่า "ปู่ทำงานของ สิ่งศักดิ์สิทธิ์"
หลานก็ตอบว่า "คุณปู่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั่งอยู่เฉยๆจะเรียกให้ปู่ทำงานได้อย่างไร?" ผู้น้อยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรจึงพูดว่า
"เด็กๆ เงียบ ตั้งใจเรียนหนังสือก็แล้วกัน โตขึ้นก็จะเข้าใจเอง สักวันหนึ่งปู่ก็จะกลับไปบ้าน"
ผู้น้อยกลัวว่าเมื่อกลับบ้านไปแล้วทางสถานธรรม ก็ไม่มีใครดูแล ผู้น้อยจึงพูดอีกว่า หากกลับไปอยู่บ้านพวกเธอก็ไปทำงานไปโรงเรียนกันหมดเหลือคนแก่ที่อยู่บ้าน คนเดียว ฉันไม่เอา"
ลูกสะใภ้ก็พูดว่า "วันเสาร์พวกเราหยุดทำงาน คุณพ่อกลับมาเย็นวันศุกร์ วันจันทร์ค่อยกลับไป สถานธรรม พวกเราจะไม่ขัดข้อง ทุกคนอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า ไม่ดีกว่าหรือ?"
ผู้น้อยคิด...อาทิตย์หนึ่งอยู่กับลูกสัก 2-3 วัน ก็ดีเหมือนกัน แต่ก็คิดอีกว่าหากกลับไปเเล้วสถานธรรม ไม่มีใครดูแลอย่างนี้ก็ไม่ได้
ผู้น้อยจึงพูดกับลูกสะใภ้ว่า
เมื่อตั้งปณิธานทานเจแล้ว พวกเธอไม่ได้ทานเจ หากกลับไปบ้านพวกเธอต้องทำอาหารต่างหากให้ฉันกิน อย่างนี้ไม่ดีแน่ทำให้เธอลำบาก"
ผู้น้อยปฏิเสธไป ลูกสะใภ้ก็พูดว่า "ไม่เป็นไรคุณพ่อชอบทานอะไร เราไปซื้อก็แล้วกัน ท่านทานได้พวกเราก็ทานได้ทุกคนทานเหมือนกันก็ได้แล้ว"
ผู้น้อยคิดในใจว่า อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน อาทิตย์หนึ่งได้ทานอาหารเจ 2-3 วัน กับคนในบ้าน ก็เป็นการส่งเสริมให้เขาทานเจไปด้วย ผู้น้อยจึงพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ดีสิ" แต่พอคิดอีกทีดีน่ะดีอยู่ แต่ที่สถานธรรมนี้ไม่มีคนมารับช่วงดูแลต่อ ทุกคนวุ่นอยู่กับ การทำมาหากินสามมื้อ ผู้น้อยจึงพูดว่า "เอาหละ เอาหละพวกเธอกลับไปก่อน อย่าเพิ่งมารบกวนฉันตอนนี้เลย คงมีสักวันฉันจะกลับไปเอง" ลูกสะใภ้พูดอีกว่า
"คุณพ่อ คิดดูให้ดีๆ นะ.......... "
หลังจากที่ผู้น้อยได้ปลดเกษียณแล้ว ลูกชายก็ได้ตกแต่งห้องชั้นสามให้ห้องหนึ่ง สวยงาม หรูหรา เหมือน ห้องประธานาธิบดีเลย มีเก้าอี้โยกไฟฟ้า ห้องรับแขก และห้องน้ำชาจัดไว้อย่างสะดวกสบาย เพื่อจะให้ผู้น้อยไปอยู่ มีครบทุกอย่าง ตกแต่งด้วยเงินนับล้านบาท เพราะลูกชายเป็นสถาปนิก
ลูกชายพูดว่า
"พ่อ! ฉันเสียดายมาก ใช้เงินตกแต่งห้องตั้งเป็นล้านแต่พ่อแม่ย่อมกลับมาอยู่ด้วย"
ผู้น้อยบอกว่า "คงมีสักวันที่พ่อได้กลับไปแน่"
ผู้น้อยพูดอีกว่า "พวกเจ้ากลับไปก่อนนะ วันไหนพ่อจะกลับไปพ่อจะติดต่อพวกเธอเอง พวกเธอกลับไปดูแลพ่อตาแม่ยายดีกว่า"
ผู้น้อยพูดกับลูกสะใภ้ว่า
"ผู้ที่ให้กำเนิดเจ้ามีพระคุณอันยิ่งใหญ่รีบกลับไปดูแลพวกเขาเถิด ไม่มาดูแลฉันไม่เป็นไร ฉันใจสปอร์ตอยู่แล้ว"