กายาเป็นเช่นขอนไม้

กายเป็นเช่นขอนไม้ ชีวิตลอยคอกลางท้องเล แรมรอนร่อนเร่ไร้จุดหมาย ทุกก้าวที่ไปไม่มีทิศทาง ท่ามกลางโลกีย์ที่มอมเมา กลางคืนเหน็บหนาวเหมือนใจจะพัง ชีวิตที่หวังคือใดกัน ตรึกตรองชีวิตที่มีมา ดิ้นรนไข่วขว้ายึดมันเอาไว้ สมมุดิด้วยใจสุดท้ายเลื่อนลอย รู้ตื่นจิตตนมุ่งคืนฝั่ง จุดหมายที่หวังยังรอคอย แรงแม้มากน้อยทุ่มเทสุดใจ

1.3K