หลักปฏิบัติของญาติธรรม

   1.ผู้บำเพ็ญธรรมต้องมีจิตใจมั่นคงไม่ท้อถอย

    2.ผู้บำเพ็ญธรรมอย่ากลัวถูกต่อว่า ถูกต่อว่าแล้วไม่เถียงก็คือ เต้าหยิน ถ้าโต้เถียงคือ ปุถุชน ตามกระแสคือ ปุถุชน ทวนกระแสคือ เซียน

    3. บาปกรรมที่เกิดจากความโลภ หรือผิดทำนองคลองธรรมต่าง ๆ ต้องรีบขมากรรม (สารภาพบาป) ก็จักไม่ก่อกรรม

    4. การบำเพ็ญธรรมคือ การบริการคนอื่นเวลาอยู่ที่สถานธรรม (ฝอถัง) ถ้าเอาแต่รับบริการโดยไม่เคยบริการคนอื่นก็ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญธรรมที่แท้จริง

    5. ผู้บำเพ็ญธรรมต้องเคารพพุทธโพธิสัตว์และเจ้าสำนักมิเช่นนั้นก็ไร้ธรรม

    6. ผู้บำเพ็ญธรรมอย่าพูดสิ่งที่ไร้สาระ ควรพูดแต่ธรรมะคำพูดที่ไร้สาระให้เปลี่ยนเป็น “อามีทอฝอ” (อมิตตาพุท)

    7. ผู้บำเพ็ญธรรมต้องอ่อนน้อมถ่อมตนไม่โอ้อวด

    8. ผู้บำเพ็ญธรรมควรมีการให้ทาน การให้ทานไม่เพียงแค่ทรัพย์สิน แม้แต่ร่างกายและจิตใจก็ควรให้ทานด้วย ถ้าไม่มีจิตใจเช่นนี้ แสดงว่ายังมีเมล็ดพันธุ์แห่งการเวียนว่ายตายเกิด

    9. ผู้บำเพ็ญธรรมวันใดไม่ได้ขมากรรม (สารภาพบาป) ก็คือ มีบาป จงทำจนกว่าไม่มีเรื่องจะขมากรรม จึงจะได้กุศลอันแท้จริง

    10. ผู้บำเพ็ญธรรมอย่าถามกรรมของอดีต ปัจจุบันหรืออนาคต ให้ตั้งหน้าตั้งตาบำเพ็ญจนรู้แจ้ง จึงจะสามารถสำเร็จธรรม