นักเขียนลามกสำนึกบาป

   สมัยราชวงศ์ชิง ที่เมืองหังโจวมีบัณฑิตคนหนึ่งชื่อพวยตักเฮง เนื่องจากดวงตก แม้จะได้รับจ้างชาวบ้านเขียนหนังสือมีรายได้พอกินไปวัน ๆ แต่ก็ยังรู้สึกไม่สมหวัง ประกอบกับเป็นคนละโมบโฉดเขลา กล้าได้กล้าเสีย ไม่เชื่อบาปบุญคุณโทษ เกิดความคิดว่า การแต่งหนังสือลามกน่าจะมีรายได้ดีกว่า จึงลงมือแต่งหนังสืออย่างหามรุ่งหามค่ำเป็นเวลาหลายเดือน เมื่อเขียนเสร็จขณะกำลังจะไปส่งต้นฉบับ พลันเกิดเวียนหัวหน้ามืด ขึ้นฝีพุพองตามมือตามแขน แม้ได้หาหมอรักษาจนทั่วแต่ก็ไม่หาย

    คืนวันหนึ่งได้นิมิตฝันว่า เทพเจ้ากวนอูตวาดว่า เจ้ามีความรู้สูง ไม่เพียงโฉดเขลาไร้คุณธรรมเท่านั้น ยังแต่งหนังสือลามกก่อภัยแก่สังคม หากไม่รีบกลับตัวโดยเร็ว ภัยนี้จะส่งผลถึงบุตรหลานหลายชั่วโคตร และความเจ็บป่วยของเจ้าก็จะไม่มีไม่มีทางรักษา ครั้นตกใจตื่น เกิดความหวาดกลัว รู้ว่าสิ่งที่ตนกำลังทำผิดศีลธรรม จึงรีบเอาต้นฉบับที่แต่งเสร็จแล้วเผาทิ้งทันที จากนั้นบัณฑิตพวยได้สำนึกผิดกลับตัวใหม่ พยายามกระทำแต่ความดีและสารภาพบาปต่อพระโพธิสัตว์ในวัด ไม่ช้าความเจ็บป่วยก็หายโดยไม่ต้องรับการรักษาแต่อย่างใด ขณะเดียวกันก็นำเรื่องราวของตนไปบอกเล่าแก่ญาติมิตร และเขียนเป็นหนังสือเพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนใจแก่คนทั่วไป ตั้งแต่นั้นมาด้วยความดีนี้ บัณฑิตพวยก็มีชีวิตที่เจริญรุ่งเรือง