คุกสวรรค์ชั้นที่สอง ยอดวายุสายฝน

ถ้ำวายุสายฝน

“ถ้ำวายุสายฝน” เป็นทัณฑสถานแห่งหนึ่ง ทุกๆ คุก ก็จะมีถ้ำย่อยๆ พุทธบุตรที่ทำความผิดบาป ล้วนต้องไปเคี่ยวกรำบำเพ็ญอยู่ภายในถ้ำ หนึ่งคนต่อหนึ่งถ้ำพอดิบพอดี ขนาดของถ้ำไม่กว้างและไม่แคบเกินไป แต่คนที่อยู่ข้างในต้องถูกลงทัณฑ์อย่างเจ็บปวดแสนสาหัส

ถ้ำเหล่านี้เอาไว้กักขังนักธรรมอาวุโสเก่าๆ นักธรรมอาวุโสทั่วไปเตี่ยนฉวนซือ และญาติธรรมเก่าๆ นักธรรมอาวุโสเหล่านี้กลัวว่านักธรรมผู้น้อยของตนจะถูกคนอื่นแย่งไป ทั้งๆ ที่เป็นเตี่ยนฉวนซือที่เปิดสถานธรรมเหมือนกัน แต่กลับไม่ให้คนอื่นเข้ามา เนื่องจากกลัวว่าญาติธรรมของตนจะถูกคนอื่นส่งเสริมแล้วแย่งเอาไปแท้ที่จริงแล้ว นี่เป็นความเห็นแก่ตัวและมีทิฐิเอนเอียงนั่นเอง บางคนอาจจะกลัวอาณาจักรธรรมปั่นป่วน กลัวว่าพระบรรพจารย์ปลอมหรือพระจี้กงปลอม จะมาสร้างความวุ่นวายในอาณาจักรธรรม แต่ว่าบางคนกลับมีความยึดมั่นถือมั่นในใจมาก

คนที่มีจิตเมตตากรุณานั้น เบื้องบนย่อมรับรู้ แต่ถ้าในใจไร้ความเมตตากรุณา เบื้องบนก็รับรู้เช่นกัน ดังนั้นผู้ที่ต้องมารับโทษที่คุกวายุสายฝนนี้ก็เป็นเพราะว่า กลัวว่านักธรรมผู้น้อยของตนจะถูกคนอื่นแย่งเอาไป จึงยื้อแย่งบุญกุศล ในใจคิดว่าตนเองฉุดช่วยคนหนึ่งมารับธรรมะก็เป็นบุญกุศลของตน นักธรรมผู้น้อยของฉันพาคนมารับธรรมะสิบคน ก็เป็นนักธรรมผู้น้อยของฉันอีกเช่นกัน บวกเข้าไปก็เท่ากับได้สิบเอ็ดคนอย่างนี้ถูกต้องหรือเปล่าอย่างนี้ยิ่งบวกก็ยิ่งมาก บุญกุศลยิ่งรวมกันก็ยิ่งเยอะยิ่งใหญ่

ที่จริงแล้ว เบื้องบนไม่ได้จดแค่ผลบุญหรอก เพราะเบื้องบนคำนวณเอาจาก “คุณธรรมในใจ” ความเมตตากรุณาที่มีอยู่ภายในจิตใจ สามารถช่วยให้เจ้าหลุดพ้นไปจากพันธนาการของธาตุทั้งห้าได้ นี่จึงจะเป็น “กุศลที่แท้จริง” ผู้ที่จิตใจยังถูกธาตุทั้งห้าพันธนาการผูกมัดอยู่ คนประเภทนี้บำเพ็ญธรรมย่อมไม่ประสบความสำเร็จ หากพวกเจ้าเจอคนประเภทนี้ต้องรู้จักตักเตือนชี้แนะอย่าให้เขาทำผิดไปมากกว่านี้ เพราะเมื่อกลับคืนเบื้องบนไปแล้วก็จะต้องเอาบุญกับบาปมาเปรียบเทียบกัน เมื่อถึงเวลานั้นก็จะได้แต่ถูกจับไปจองจำกักขัง

ผู้ที่มีความยึดมั่นถือมั่นมากเกินไป หรือเป็นผู้ที่มีบาปกรรมหนักหนา ภายในถ้ำวายุสายฝนนั้นจะมีลมหนาวที่พัดมาทิ่มแทงเข้ากระดูก ลมกับฝนมาเหมือนกับเข็มไม่มีผิดเพี้ยนได้ทิ่มแทงเข้าไปในทุกๆ อณูขุมขน เจ็บปวดทรมานไปถึงหัวใจเพื่อให้เขาทั้งหลายได้รู้ตื่นไม่อาจยึดมั่นถือมั่นได้อีก เพราะเขาทำให้คนอื่นต้องตกสู่นรกอเวจีตัดรากปัญญาของคนอื่น นี่เป็นบาปมหันต์อย่างยิ่ง